ADOPTIE

Foto: Jomme zijn kop.

Het gaat goed met me. Ik heb nog steeds geen teken van aanval gehad en ik voel me weer prima op mijn plek hier in Zeeland.

We gaan vaak wandelen in het bos en in het park en af en toe kom ik een vriendje tegen die net zo hard wil rennen als ik.

Van de week vielen de adoptiepapieren in de bus dus ik ben nu officieel geleidehond af. 

En omdat mijn oude baasje een nieuwe blonde vriend genaamd Boris krijgt ben ik, maar vooral mijn vrouwtje erg blij. We hebben afgesproken dat we als het allemaal van de grootste baas van het land mag en als corona weer eens als een geel goedje terug in de bierflesjes gaat zitten dat we dan een groot hondenfeestje hier in de tuin gaan houden! Ze zijn hier in ieder geval druk bezig de tuin een metamorfose te geven en ik mag daar graag mee helpen!

Verder zijn mijn baasjes druk in de weer met mijn waakse geblaf. Dat moet ik afleren want als er een nieuwe pup komt mag die dit niet overnemen. Als dit gebeurd wordt hij of zij meteen weggehaald uit huis. Het gaat tot nu toe best goed. Zr roepen shhhttttttt..... en doen hun vinger voor hun mond. Ik stop dan en ga naar mijn mand en krijg een kleine beloning. Ik blaf al stukken minder dus er zit een vooruitgang in. Misschien helpt het ook dat we een hek krijgen in de tuin zodat niet iedereen zomaar naar binnen kan lopen. We zullen zien.

Ook krijg ik opeens iets heel zwarts door mijn eten.

Zwarte smurrie. Ik begon opeens heel veel takjes te eten in het park. En iemand had het over Sanofor, een veendrenkstof. Vrouwtje las dus de gebruiksaanwijzing ietsje te snel en las dus over veenbessen en bloemetjes en ontlasting en darmflora, weerstand en conditie.

Toen het thuis bezorgd werd bleek het een soort Groningse veengrond te zijn. Geurloos hoor en ik lik nog net zo goed mijn bak leeg en mijn poep ziet er stevig en lekker donker uit en ik laat nu de meeste stokje liggen! Maar het ziet er niet erg smakelijk uit als je poeder verwacht.

JARIG, MEDISCH AFGEKEURD, MET PENSIOEN EN EEN GOUDEN MANDJE

Zo dat is een hele mond vol die titel!

Eergisteren kreeg vrouwtje dus een telefoontje van de KNGF. Ze durfden het niet aan om met me verder te gaan. Ondanks dat ik hier in Zeeland geen aanvallen meer heb gehad, dat mijn bloed best goed is en dat ik lief en betrouwbaar ben. 

Misschien dat ik nooit meer een aanval krijg, misschien krijg ik er morgen eentje of misschien over 3 jaar pas weer. Maar dat ik tijdens mijn werk midden in het verkeer een aanval zou krijgen is te gevaarlijk zowel voor mij als voor mijn nieuwe baas N. Vandaar dat ze de knoop hebben doorgehakt en dat ik net voor mijn derde verjaardag ben afgekeurd en met pensioen mag. Voor de baasjes een dubbel gevoel want ze hadden me natuurlijk niet in huis genomen voor altijd. En ook raar dat ik niet meer terug ga naar mijn andere baasje en zijn vrienden maar hopelijk krijgen ze daar ook snel weer een nieuwe BGH en komen ze me nog eens bezoeken hier in Zeeland.

Vraag van de KNGF waar mijn gouden mandje naar toe moest? Nou ja gouden mandje? Mijn mand willen ze gewoon terug!

Gelukkig hoefden ze daar niet lang over na te denken. Ik mag blijven! In het huis waar ik als pup de vloerkleden heb vol gepiest (die vervangen zijn door nieuwe), waar tegenwoordig mijn vieze neusjes weer op de ramen staan geplakt, waar ik momenteel weer een rijkelijk zwart haren tapijt achter laat. Waar inbrekers ons huis overslaan door mijn waakse geblaf.

Alleen meneer de kat weet het nog niet maar die houden we in het ongewisse.

De adoptiepapieren worden in orde gemaakt en dan ben ik officieel een huishond en ga ik helpen met het opvoeden van een nieuwe pup die bijna geboren wordt.

O ja dat zou ik bijna vergeten. Ik ben jarig vandaag.

3 jaar. Nog geen verjaardag gemist hier in huis! Er werd voor me gezongen en ik kreeg een dode eend. En een nieuwe halsband!

WANDELING

Foto: Jomme loopt als zwarte vlek naar me toe over het
pad in staats bos beheer.

Vandaag eens een ander plekje opgezocht dan de dagelijkse bos of park wandeling. Deze was ook leuk hoor! Alles is prima als je los mag lopen en naar hartenlust kan snuffelen en dat doe ik heel vaak de afgelopen weken. Ik kom me vaak melden en luister heel erg goed.

We zijn naar een nieuw stuk aangelegd park onderaan de duinen geweest met een natuurspeeltuin voor kinderen. Vrouwtje is er ook in geweest. Ze liep over boomstammen over het water maar ik mocht niet hoor. Stel je voor dat ik er van af kukkel. Ik moest wel even blijven wachten voor een grote rioolbuis. Opeens stond vrouwtje aan de andere kant en mocht ik er door heen rennen naar haar toe. Dat was ook leuk om te doen!

We wachten nu nog op de uitslag van de opgestuurde bloedtest van de dierenarts. Die verwachten we eigenlijk ieder moment en dan zullen we wel horen wat ze nog met me van plan zijn!

DIERENARTS

Foto: Jomme op het strand
met paalhoofden op de achtergrond

 

Foto: Jomme op weg naar de dierenarts
Kop kijkt over de achterbank richting bestuurder

Foto: Jomme kijkt zielig met een
roze pleister op zijn poot

Wat een rare dag vandaag!

Het begon met een plas in de goot. 

Ok, dat is normaal want dat willen ze dat ik iedere dag doe. Al hou ik het net zo graag op om het lekker op de molshopen te doen in het park hoor. 

Daarna gaan we meestal voer afwegen. 150 gram, geen brokje meer of minder hoor, maar dat vergaten ze vandaag gewoon. Wel gingen we naar het strand dus dat was dan wel weer een bonus!

Meteen na het strand door naar de dierenarts. Dat was dan weer wat minder. Ik ben een beetje bang voor de mensen daar. Alleen de lucht maakt al dat ik wil vluchten. Ze zijn allemaal superlief maar dat helpt niets. Mijn gevoel werd dit keer enorm versterkt door het gegil en gepiep van een ander slachtoffer dat binnen was in de wachtkamer. Ik denk dat hij gecastreerd werd zonder verdoving, althans zo klonk het maar hij kon nog aardig lopen toen hij klaar was dus ik denk dat hij gewoon een aansteller was die een inenting kreeg. Zodra ze mijn naam noemden en vrouwtje opstond liep ik al naar de uitgang. Maar daar trapt ze helaas nooit in. 

We moesten voor een bloedonderzoek. De dokter was erg aardig maar helaas het prikken lukte de eerste keer niet. Het bloed stolde al de eerste keer dus na een mooi roze pleister, (ook dat nog .... ze kunnen toch duidelijk zien dat ik een echte knul ben) schoren ze mijn andere poot en schoven ze er nog een keer een scherpe naald in.

Na nog een heel gesprek stonden we weer buiten en thuis stond het baasje klaar met een heerlijke bak voer!

en nu lig ik uitgeteld op mijn kleed in de keuken.

en droom van het strand en probeer de rest van de ochtend uit mijn geheugen te wissen!

BUITEN SPELEN

Foto's: Jomme in de sneeuw in allerlei poses
gewoon lekker zwart wit met een paars bandje!

De meneer van de TV had gelijk hoor. Het blijft liggen, die sneeuw. Het is ook behoorlijk koud en de straat is behoorlijk glibber glad waar we wonen. Een straat verder hebben ze gestrooid met zout dus daar valt op te rijden met auto's en fietsen maar op de stoepen!!!!!!. Nee, daar moet je even niet zijn als mens en dier. We zien al behoorlijk wat mensen voorbij glibberen en omdat ik de riem ook altijd behoorlijk strak heb staan heeft het vrouwtje me op het kleine stukje naar het veld, waar bijna nooit een auto rijdt, los gelaten. Ik moest wel netjes naast haar blijven lopen en samen zijn we ook regelmatig uitgegleden.

Op het veld heb ik mooie bokkesprongen laten zien. En duiken in de sneeuw kan ik nu ook.

Het is een groot feest. Maar wel een kort feestje want het is en blijft koud buiten en overal wordt gewaarschuwd voor bevroren pootjes.

Maar we hebben een ook lekkere grote tuin dus gaan we nu lekker vaak kort in de tuin spelen met een flostouw. Er is geen plekje meer met maagdelijke ongerepte sneeuw rond het huis.

En waar de goot gebleven is is me ook een raadsel. Ik plas nu gewoon ergens op een wit stukje sneeuw en dat dat toevallig het garage pad is kan me eventjes geen bal schelen!

Alleen schijn ik mezelf wel te verraden want we hebben nu ook wat plekjes gele sneeuw.

SNEEUW

Foto: Jomme aan de riem met baasje
door de witte gladde straat. Op de rug langs de heg.

En opeens was ook hier de wereld helemaal wit! Meestal sneeuwt het een beetje, blijft het een dagje liggen en daarna is alles weer groen. Dit keer wordt het anders zegt de meneer op de TV.

We zullen zien....

NIEUW KNGF VRIENDINNETJE

Foto's van Jomme en blonde kleine Raika aan het spelen in het bos

 

Vrouwtje had een verassing voor me vandaag dus we gingen we eens naar het park. Nou daar gaan we wel vaker naar toe dus dat vind ik niet echt een verassing hoor.

Maar er stopte een auto. Ik zag 'm niet maar herkende het dichtslaan van de deur. En de stem. Met mijn oren gespitst in de richting van het geluid heb ik gewacht. Tot ik haar zag! Mijn grote vriendin, het vrouwtje van Bram en Binti. Maar die had ze niet bij haar, ze had weer een nieuw blond hondje met een paars bandje bij zich, een teefje dit keer en ze heet Raika en ze weet het nog niet maar ze is nu al mijn beste vriendin!

Ze kan nog niet zo hard rennen en ik moet nog heel voorzichtig zijn maar ze wordt vanzelf groot. En als ik weer bij Niels ga wonen mag mijn opvolger vast met haar verder spelen!!!!

EVEN DE WAS DOEN

Foto: Jomme haalt Reggie zijn knuffel
weer uit de droger

Foto: Alle knuffels zijn gewassen
en ruiken niet lekker meer!
Wij vinden van wel hoor!
Jomme kijkt naar wat er allemaal in de droger ligt.

 Mijn baasjes..... ik zal ze nooit begrijpen hoor! Gaan vrijwillig iedere dag onder de douche. Wassen hun handen, vegen hun billen en doen ook nog eens bijna dagelijks schone kleren aan. Ik lik me af en toe schoon maar teveel likken mag ook weer niet want dan denken ze meteen aan een allergische reactie van het een of ander.

Als ik na een stortbui thuis kom word ik afgedroogd door een handdoek en vandaag moesten mijn knuffels er aan geloven. Allemaal de wasmachine in. KNUFFELS, FLOSTOUWEN, OUDE T-SHIRTS noem maar op. Ze stinken allemaal naar wasmiddel!

De regen is wel erg de laatste tijd. Alles is verzadigd en gisteren regende het de hele dag. Toen we een wat kleiner rondje gingen lopen gisteren, want vrouwtje vind buiten douchen schijnbaar minder leuk, had ik opeens ook geen zin meer om op het onder gelopen voetbalveldje met de afgebrande kerstbomen te gaan lopen soppen. Ik heb haar er gewoon voorbij getrokken. Ze wist niet wat haar overkwam want normaal ben ik heel enthousiast om naar het veldje te gaan!

Vandaag in het park had ik er geen enkel probleem meer mee en gewoon weer natte poten gehaald.

Foto: Jomme rent door plas water met flapperende oortjes

ZEEUWSE KLEI

Foto:
Jomme kijkt in de weerspiegeling in een plas in het park

Het is buiten nat, kletsnat. Alles staat onder water. De paden in het park en in het bos. Het grasveld in het park lijkt op een zwembad, de tuin is drassig, zelfs de plantenborders staan onder water. En de regen blijft maar naar beneden komen. De grond is verzadigd en dat het Zeeuwse klei is helpt ook niet erg.

Zelf help ik ook een beetje aan de algemene nattigheid van het park mee. 

Plassen in de goot is een beetje mijn dingetje. Tussendoor of 's avonds voor het slapen gaan geen probleem maar in de ochtend!!!! Nee dan hou ik het liever op. Vrouwtje kan nog zo poeslief zeggen; 'Plasje doen.....plasje doen.....' Ik denk 'nee hoor', ik hou het nog eventjes op!

Want we gaan straks lekker naar het park en daar wonen de mollen. En die graven holletjes en maken molshopen en daar kan je zo heerlijk op plassen. Maar als je al een grote plas in de goot thuis hebt gedaan dan heb je niet genoeg om toch zeker 10 molshopen te laten overstromen.

Heerlijk.

Highlight of my day!

FOTOMODELLETJE

Foto: Jomme zit met een behoorlijke kraag
van plastic te poseren voor een zwarte achtergrond.
 Geheel in Rembrandt style
dus belicht van 1 kant en lekker donker.

Ik mocht weer eens model zitten voor het vrouwtje die gek is op haar camera. Ze deed een gekke kraag om en ik moest stil blijven zitten. Als ik dat deed kreeg ik lekkere kipsnoepjes dus daar deed ik niet al te moeilijk over natuurlijk. Na een aantal klikken was het voorbij en mocht ik nog even lekker rondsnuffelen in de koude garage.

Ik ben gewoon te lief voor deze wereld!

OCHTEND ZONNETJE

Foto: Jomme staat op het pad in het bos
de laaghangende zon maar mooie schaduwen op het pad.

Foto: Jomme ontmoet een nieuwe vriend in het bos.
Samen met een baasje op het pad naast het water
met laaghangende mist op het water

's Nachts hebben we vaak regen of sneeuw zoals afgelopen nacht maar overdag schijnt vaak het zonnetje. Tijdens onze ochtendwandeling hadden we dus heel mooi licht aldus vrouwtje die dat altijd probeert vast te leggen.

Mij maakt dat licht geen bal uit hoor. Ik ga voor het snuffelen en rennen mee iedere ochtend. We lopen af en toe een andere route maar ik vind alles best. 

Het is wel een natte zooi in het park en bos. Mijn poten zijn meestal bruin bij thuiskomst en de vloer ook! 

BUURHOND SAARTJE

Foto: Saartje rent achter Jomme aan door de tuin.
Allebei in volle vaart langs de put waar het zwembad komt.

Zo af en toe krijg ik visite. Ze belt nooit netjes aan bij de voordeur maar loopt meteen door naar de schuifpui en kijkt dan met haar guitige koppie naar binnen op zoek naar mij. Als ze me ziet gaat ze rondjes draaien en ik zwiep met mijn staart als een airco op volle toeren.

Vrouwtje is meestal zo lief om de schuifpui open te zetten zodat we als twee gekken achter elkaar door de tuin stuiteren.

Heerlijk, alle energie kunnen we kwijt!

Soms roept vrouwtje me weer binnen na een tijdje en druipt Saartje af naar huis. Of we zien af en toe een van Saartjes baasjes om het hoekje kijken waar hun hond is gebleven. Gelukkig weten ze heus wel waar ze uit hangt. 

Bij haar grote zwarte hondenvriend natuurlijk.

HIDE AND SLIDE

Foto: Jomme duwt net zo lang
 met zijn snuit alle schuifjes
open van het blauwe
hide and slide spel

Vrouwtje had gisteren gezegd dat er een verassing voor me bij de post zat. Nou krijgen we wel vaker post, die in kartonnen dozen bij de voordeur worden afgeleverd in deze coronatijd, maar dit pakketje was voor mij.

Toen de bezorger het pad op kwam lopen heb ik ze, zoals altijd hier in huis, wakker geschud met mijn waakse geblaf. Het baasje was er als de kippen bij. Die is ook gek op de postbezorger met al zijn kadootjes.

Hij wist zeker niet dat het iets was dat speciaal voor mij besteld was.

Er kwam dus een spelletje uit voor honden. Er werden brokjes in gestopt die met schuifjes weer verstopt werden. In de gebruiksaanwijzing stond dat je eerst de schuifjes open moest laten. Dan de hond laten wennen en laten zien hoe alles werkt. En daarna pas de andere schuifjes op zijn plek zetten.

Nou dat is voor domme beginnelingen want in no time had ik ze allemaal te pakken hoor.

Wat een leuk spel. Dit kan ik de hele dag wel doen.

Ik krijg alleen opeens iets minder brokken in mijn voerbak. Dat is nou wel een beetje flauw van de baasjes.

's Avonds mocht meneer de kat ook even spelen. Die ging voor de makkelijke optie. Alleen het schuifje werd maar voor het brokje gedaan. Hij deed het goed hoor. Niet zo snel als ik en zijn tong was te klein om in het diepe gat zijn brokje eruit te vissen dus het werd op zijn gemak met zijn poot eruit gevist.

Alleen kreeg hij wel een lekker snoepje. Die doet zoiets niet voor zijn gewone brokjes! Meneer de kat is nogal verwend en eigenwijs!

STRANDWANDELING

Foto: Selfie met vrouwtje.
Jomme met wapperende oren in de wind.
Vrouwtje met zonnebril en dikke jas.

Foto: Zon staat laag en silhouet van Jomme op
het strand met een dik makende schaduw.
Paalhoofden rechts en Vlissingen
in de verte links.

Vandaag net als alle dagen weer met de auto op pad in de morgen. Dit keer reden we het park en de tennisbaan voorbij en kwamen we aan bij het strand. Er stond een behoorlijke wind en mijn oren wapperden alle kanten op maar geen hond die daar op let. Strand.....dat betekent rennen en spelen!

Al snel had ik mijn eerste nieuwe vriend gevonden. Zo'n schapendrijver en hij maar denken dat ik het schaap was. Ik heb hem mee genomen op een rondje door het helmgras van de duinen. Heerlijk.

Nadat vrouwtje me weer bij zich had gefloten (altijd luisteren want daar zit altijd een piepkleine beloning aan vast) zijn we op zoek gegaan naar vriend nummer twee.

Ook die heb ik in flink tempo het strand laten zien en behendig renden we samen het strand over en tussen de paalhoofden.

Minpuntje er moeten altijd wat foto's gemaakt worden en dit keer een selfie. Nou we passen samen helemaal niet op dat kleine telefoonschermpje hoor.

Nu zijn we weer thuis.

Ik lig uitgeteld aan de voeten van het vrouwtje.

Wie weet gaat ze nog een keertje richting richting strand en dat wil ik niet missen.

PS; ze houden me goed in de gaten maar de toevallen zijn tot nu toe uitgebleven. Het wachten is nu tot de KNGF belt met instructies hoe we verder moeten.

SNEEUWPRET

Foto: Jomme zit in de sneeuw
terwijl de sneeuwvlokken hem witter maken.

Foto: Jomme staat in de tuin in de sneeuw met
op de achtergrond de heg.

Foto: Jomme staat in de sneeuw

Foto: Jomme zoekt de grassprietjes in de sneeuw

Foto; Jomme moet poseren in de sneeuw. 

Wie denkt dat sneeuwpret alleen iets is voor kinderen heeft het helemaal mis. Ook wij honden vinden het prachtig. Je kan er in rennen en in rollen. Je kan sneeuwvlokken vangen in je bek en ze laten smelten op je tong. Waar de sneeuwballen blijven snap ik nog steeds niet want tegen de tijd dat ik er achteraan ben gerend en op de plek ben waar de bal neer is geploft zoek, is er van heel die bal niets meer te vinden!

We hebben vanmiddag dus lekker gespeeld in de tuin. Een trektouw werd weggeslingerd door de tuin en ik mocht er achteraan rennen. Het zo maagdelijke witte tapijt in de tuin is nu bezaaid met pootjes en voetafdrukken. En een soort grote vreemde afdruk van het vrouwtje want die gleed languit op haar rug toen ze over de gladde stepstenen gleed!

Maar het sneeuwt nog steeds en onze sporen worden in rap tempo gewist. Dus wie weet gaan we straks gewoon nog een keertje!

WEER IEDERE DAG NAAR HET PARK

Foto: Jomme staat aan de rand van de vijver
en staart over het water.

Ik logeer nu alweer een paar dagen weer in Zeeland en ik voel me weer helemaal thuis.

Het vrouwtje hou ik goed in de gaten en volg haar overal waar ze gaat. Alleen de WC ga ik niet meer mee in maar voor de rest verlies ik haar niet uit het oog.

's Morgens plas ik eerst even in de goot en rond 9.30-10.00 rijden we naar het park. Ik kom weer oude vrienden tegen en ik luister nog beter dan vroeger volgens het vrouwtje. Ik meld me regelmatig en als ze op haar fluitje blaast weet ik niet hoe snel ik me moet melden. Omdat ik op vakantie ben hoef ik niet in tuig maar ik loop wel netjes links in een flink tempo. Wel jammer dat ik nu de winkels niet mee in dus als er boodschappen gedaan moeten worden mag ik op het huis passen.

Verder ben ik nog steeds erg waaks, hou ik de kat in de gaten als hij thuis is op gepaste afstand. Lig heerlijk in een van mijn manden of kleden of ligt op zijn KNGF's op mijn rug op het kleed.

TERUG IN ZEELAND

foto: Jomme kijkt met zijn kop
tussen de hoofdsteunen naar ons

Zaterdag met mijn baas N en zijn vrienden naar Zeeland gereden voor een logeerpartij. Samen met mijn blonde vriend JJ, die mijn voorganger was bij mijn nieuwe baas.

Zondag stonden opeens mijn oude baasjes voor de deur en nadat ze met mijn lieve nieuwe familie hadden kennis gemaakt mocht ik opeens met hun mee.

Vreemd hoor!

Achterin de auto werd ik getild. Voor de eerste keer, meestal zat ik opgevouwen onder het dashboard met mijn neus op de versnellingspook dus ik had alle ruimte. Maar mijn favoriete houding is toch wel met mijn kop tussen de hoofdsteunen. Zo kan ik alles in de gaten houden.

Aan het einde van de rit stond ik opeens weer voor het huis waar ik ben opgegroeid.

Het ziet er een beetje anders uit want op mijn favoriete plasplek in het grind staat nu een garage en in de tuin is een groot gat met een hoop lekkere modder. Maar de voordeur kon ik feilloos vinden en zelfs mijn bak met speeltjes was er nog! Ik heb een nieuwe zachte mand, een chique drinkbak op pootjes en een grote zak voer. Bezorgd door de KNGF.

De heer des huizes meneer Ozzy de kat zette even grote ogen op toen hij me zag maar ik heb alweer een paar keer lekker aan zijn kontje mogen ruiken dus dat komt ook wel weer goed.

De grootste verassing stond opeens 's middags voor de deur, buurhond Saar die ontsnapt was. We hebben even lekker door de tuin gesjeesd samen.

De buurt ken ik ook nog op mijn duimpje. Niets verandert hier. 

Hopelijk gaan we straks naar het park net als vroeger!

BERICHTJE VAN OZZY

Foto: Ozzy met het zwarte knuffeltje
in zijn klauwen kijkend in de camera

Foto: Ozzy ligt op Jomme zijn nieuwe kleed
 met het zwarte knuffeltje

Hier een berichtje van mij; Ozzy de huiskater.

Net voor het nieuwe jaar kregen we post hier in huis. Een kaart van het KNGF en een zwart knuffeltje. Het leek een beetje op het zwarte monster dat hier een tijdje gewoond heeft maar was veel rustiger. Toen ik hem te pakken kreeg heb ik hem even alle hoeken van het huis laten zien om te laten weten dat er maar een baas in huis is en dat ben IK!

Mijn personeel doet een beetje vreemd de laatste week. Via internet kwam een grote doos met de post met een heerlijk zacht dekentje voor in een mand. Het paste alleen niet in mijn mandje en nu ligt het gewoon in de kamer en ik moet zeggen het ligt heerlijk. Ik heb alleen het gevoel dat het niet voor mij bestemd is maar daar trek ik me niets van aan. Ook kwamen er heerlijke kipsnoepjes uit de doos maar die heeft mijn personeel verstopt want ik kan ze nergens meer vinden.

Nog zoiets; mijn etensbak staat opeens weer op het aanrecht in de bijkeuken. Met mijn dikke hangbuik kan ik er maar moeilijk op springen maar mijn personeel zegt zolang ik ook nog in bomen en op daken kan klimmen is het aanrecht een makkie. Zelf zitten ze gewoon aan tafel te eten. Ik zal hun bord eens op de afzuigkap zetten en kijken wat ze daar van vinden!

Vrouwtje zegt dat er zondag een verassing komt.....

Nou ben benieuwd!!!!!

ARME JOMME

 31 december en de KNGF aan de telefoon. Even dacht ik nog dat het over onze nieuwe pleegpup zou gaan maar dat zou nog ietsje te vroeg zijn. Die hebben we pas in maart gepland.

Slecht nieuws over Jomme zei ze. En toen wist ik eigenlijk al waar het over ging. We hebben namelijk contact met Jomme zijn nieuwe baasje en een huisvriendin van hem en zodoende wisten we al dat Jomme de afgelopen maanden twee keer een soort toeval had gehad.

De vraag was; of hij weer terug naar ons mocht komen om het onderzoektraject in te gaan. Observeren en filmen als we een toeval waarnemen. Bloedonderzoeken en scans in Utrecht. We hoefden er niet lang over na te denken want Jomme is een superlieve hond.

Voor ons natuurlijk fijn om hem weer in huis te hebben maar het is natuurlijk geen goed nieuws voor zijn baasje. Die moet nu al zijn nieuwe maatje missen en het zonder blindengeleidehond doen de komende tijd. Ze waren net een beetje aan elkaar gewend denk ik maar zo. Plus je weet van te voren niet hoe lang dit traject gaat duren!

Dus we hopen dat we er snel achter zullen komen wat er scheelt en dat hij snel, met een postzegel op zijn kont weer terug richting Slagharen kan gaan.

We zullen snel horen wanneer hij richting Vlissingen zal komen en dan gaan we weer van hem genieten. Jomme heeft vakantie en hoeft niet te werken.

Nu nog snel aan de slag met het verven van mijn witte fotostudiootje voordat de zwarte haren ons weer om de oren vliegen!

INSTRUCTIE PERIODE

Foto: Jomme ligt in een geel paardenbloemenveld
bij de KNGF kennel.
Zijn vacht glimt in het zonnetje.

Gisteren kregen we een fijn telefoontje van de KNGF met het bericht waarvoor we als puppypleeggezin dit hele traject zijn ingegaan.

Maandag begin je aan je introductie dagen bij een meneer in de plaats met een pretpark!

Jullie hebben al kennis gemaakt en hopelijk is er een hele fijne match die beide kanten op goed zal werken in de toekomst.

We hadden je de afgelopen maanden al wel eens voorbij zien komen op de Facebook pagina van de groep pleeggezinnen en de KNGF site en we mochten ook altijd bellen om te vragen hoe het je verging in de kennel.

Daar komt nu allemaal een einde aan en nu moeten we je echt loslaten. Natuurlijk hopen we ooit nog eens wat van je te horen maar dat ligt niet bij ons.

Lieve Jomme en beste meneer,

We wensen jullie samen een liefdevolle toekomst en vele veilige kilometers.

Onze taak zit erop en we zijn blij dat er ondanks zijn allergie voor rund en kaas toch nog een carrière voor deze lieve hond was weggelegd.

je houdt altijd een plekje in ons hart.

We zullen je missen.

Liefs uit Vlissingen

Marianne

Als ik de foto in tuig ontvang zal dat mijn laatste blog zijn.....

INSTAGRAM POST

Foto: instagram post met jomme en zijn trainster

leuk om je toch nog even langs te zien komen💜

DAG LIEVE JOMME

Foto: Jomme zit naast mijn schaduw tijdens
de dagelijkse wandeling in het park.

Afscheid

Dag lieve zwarte schaduw.

Dag neus veegjes op de ruit.

Dag vrolijke helikopter staart.

Dag haren op het kleed.

Dag lieve, lieve Jomme.

Dag zachtaardige stoere vent. 

Dag allertrouwste maatje.

Dag kacheltje van mijn voet.

Voor de tweede keer een afscheid.

Je zit nu dubbel in mijn hart.

Doe je best in iemands toekomst.

Wees zijn ogen of haar vriend.

Maar mocht het toch niet lukken.

Zonder kaas en zonder rund.

Met je zachte zwarte oortjes.

Kom dan maar snel weer thuis.

                          

Marianne

LAATSTE DAG

Foto: samen met Jomme in het afscheids weitje

foto: samen met Jomme 

Foto: Laatste wandeling in Soest

foto: jomme in de auto met kop op versnellingspook

Mijn laatste dagje breekt aan. Ik ben nog even met het baasje naar het park geweest terwijl mijn vrouwtje al mijn spullen bijeen heeft geraapt.

Toen ik thuis kwam wist ik dat er wat aan de hand was want al mijn spullen stonden op de stoep en ik ben alvast maar weer in de auto gesprongen.

We hadden een lange rit voor de boeg, met ook nog een lange file bij Breda. Ik heb dus 3 uur opgevouwen onder het dashboard gezeten.

Eerst nog even in Soest afscheid gaan nemen bij Oma. Jammer dat ik niet op haar feestje kan komen volgende week want 108 is wel een hele hoge leeftijd!

Ze vond me zo lief en ik ben weer lekker geaaid en gemasseerd door haar.

Toen weer door naar Amstelveen.

Toen ik op de KNGF uit de auto stapte ging mijn neus in de lucht en rook ik van ver al al mijn nieuwe vrienden.

Mijn staart ging in de helikopterstand en ik heb mijn vrouwtje even de ingang gewezen.

Daar werden we opgevangen door de jonge hondentrainster die me nog wel kende en ik kende haar geur ook nog wel.

Vrouwtje kreeg koffie en een mooie bos bloemen en er werden nog wat gegevens uitgewisseld.

Daarna mocht ik naar het afscheids-weitje en ik was helemaal opgewonden omdat er twee speelkameraadjes voor me gehaald werden.

Vrouwtje heb ik niet meer zien staan wat eigenlijk niet erg netjes van me was. Maar ik was zo enthousiast weer op school te zijn.

Ik weet dat het vrouwtje dat ook wel fijn vind....veel beter dan dat ik me huilend achter haar zomerjurkje had verschuild.

Ik zal goed mijn best doen en wie weet zie ik haar ooit wel weer eens terug.

AFSCHEID VAN HET ZEEUWSE STRAND

Foto: Jomme zit op het strand
met op de achtergrond de avondwolken.

Foto: Jomme staat op de ribbels van het zand en kijkt naar de zee.

Laatste keer naar het zeeuwse strand. Als extra wandeling vandaag als afscheid!

Ik zeg geen nee hoor en heb heerlijk genoten als altijd.