BEESTENBOEL

Foto: Jomme neus aan neus met een hert

Foto: paard in de stal

Foto: Jomme heeft net een lik  

van het paard gehad

Foto: Jomme staat te kijken

naar paarden die langs komen 

maar uit beeld zijn.

Zondag morgen en ik heb net een hele leuke wandeling achter de rug.
Wat heb ik veel andere beesten gezien zeg.
Het begon natuurlijk vanochtend vroeg al met mijn huisgenoot de kat. Maar die hoort hier bij het interieur dus die tel ik niet eens mee.

Maar nu mijn wandeling.
Als eerste kwam ik een egel tegen. Helaas was die plat en lag een beetje zielig in de goot.

Daarna wat honden tegen gekomen maar ik zat aan de lijn dus dan word ik met een kijk eens en wat voertjes afgeleid.

Onderweg kwamen we langs de manege en zijn weer naar binnen gelopen. Er stonden wat vriendelijke paarden op stal en we hebben elkaar even een lekkere lik gegeven. Die vond ik zo lekker dat ik bij het volgende paard alvast opsprong maar dat mocht nou net weer niet van vrouwtje.

Een eindje verderop staan 3 ganzen in een tuin. Dat zijn echte waakdieren maar het was leuk om eens even kennis te hebben gemaakt vanaf een afstand.
Ze maken een mooi geluid hoor. Gak, gak, gak dat gillen ze heel hard.

Na de ganzen zijn we een privé pad ingelopen dat opengesteld is voor het publiek. Nog nooit geweest maar wel een heel leuk pad door een bos. Even verdwaald maar dat was niet erg want we vonden de uitgang gewoon ietsje later.

De uitgang lag tegenover de hertjes van Der Boede dus daar zijn we ook maar meteen even wezen kijken. Een groot hert met een kapstok op zijn hoofd vond me wel heel interessant en we hebben even kennis gemaakt door de neuzen tegen elkaar te drukken.

Wat een beestenboel bij elkaar.

Ik ben moe weer thuis gekomen en ga het allemaal eens verwerken als ik slaap!

DATE MET EEN TEEFJE

Vandaag een date met Kyra.
Ik keek er al de hele ochtend naar uit dus we waren iets voor een-en op de afgesproken plek in het park.
Geen date te bekennen dus na tien minuutjes maar eens geappt naar het vrouwtje van mijn date.
Diepe zucht, teefjes, ze zijn ook nooit op tijd, zucht.

Foto: Jomme kijkt zittend 

naar ingang park

Niets geen smoes we staan voor een open brug of een lekke band. Nee gewoon,'' we waren het vergeten maar komen er nu aan''!
Ondertussen al met een paar lelijk kijkende buldoggen gespeeld en een lief klein pupje voordat mijn date het veld op kwam.
Daarna was al mijn aandacht voor Kyra maar ze vond me af en toe een beetje te dichtbij komen.

Maar daar had ze al snel wat op gevonden. Luid blaffend rende ze achter me aan. Ik wist niet wat me overkwam en heb het ook maar op een rennen gezet. Dat we al rennend in een sloot terecht kwamen vond ik eigenlijk best leuk. Vrouwtje iets minder en ik moest aan de riem.
Toen we weer een stukje verder waren het zelfde verhaal en weer in een modderpoel terecht gekomen. We waren allebei zwart al viel het bij mij helemaal niet op. Maar aan vrouwtjes neus mankeert niets. Ik stonk zei ze. Daarna was het dus uit met de pret.

Stinkend moest ik mijn jas aan en aan de riem. Zo zijn we ook een terrasje op gegaan en hebben de vrouwtjes wat gedronken terwijl wij onder de tafel moesten liggen.

Daarna aan de riem weer terug naar de auto.

En naar huis waar ik natuurlijk weer in de wasteil moest. Ik zag de bui al hangen maar er was geen ontkomen aan. Na het bad mocht ik mezelf afdrogen met een oude handdoek en nu ruik ik weer lekker.

Foto: Jomme ligt naast zijn handdoek in de zon.

Ik denk dat ik even niet meer met Kyra mag spelen als straf.
In ieder geval niet meer in de buurt van sloten want ik mag niet zwemmen!

OCHTEND RITUEEL

Foto: een vers eitje met veer uit het kippenhok

Iedere ochtend word ik wakker in de keuken. De lamellen zijn dicht want zo hopen ze dat ik een beetje uit zal slapen. Anders schijnt het zonnetje in mijn kooi en zou ik het te warm krijgen is de smoes. Maar ze willen gewoon uitslapen mijn baasjes denk ik. Maar die lamellen zijn veel te licht van kleur dus donker word het niet.
Relax word ik wakker en begin een beetje te piepen. Meestal rond een uurtje of 8.

"De hond piept", hoor ik het baasje boven tegen het vrouwtje zeggen.
"Ik hoor niets", zegt het vrouwtje slaperig terug. Die is een beetje doof voor lage tonen dus af en toe moet ik een hoge piep er doorheen piepen.
"Ja ik hoor het", zegt vrouwtje dan en ze komt uit bed.

Ik word bevrijd uit mijn kooi. Het eerste wat ik doe is me zo groot mogelijk maken. Uitrekken dus. Mijn ochtendgymnastiek.
Meestal staat de kat ook al voor de deur en mag weer naar binnen. Ik vind het dan leuk om Ozzy te begroeten en zit even achter hem aan want hij blijft nooit eens lekker stil staan. Ik probeer met mijn neus op de kat zijn rug de blijf staan knop te vinden maar die heb ik nog nooit gevonden.

Dan krijgen we allebei een bak voer. Ik moet eerst gaan zitten en wachten op het commando vrij.
De kat heeft totaal geen manieren en valt meteen aan op een bakje met brokjes.

Meteen na de maaltijd lopen we naar de goot. Samen met Ma Flodder in haar ochtendjas en op crocks. Ik schaam me dood als puber. Gelukkig wonen we in een doodlopend straatje en zien we bijna nooit iemand.
Ik doe een plas. Meestal een halve want dan kan ik over 10 minuten nog een keertje naar de goot.
Daarna vist vrouwtje de krant door de gleuf van de brievenbus want ze vergeet altijd haar sleutels.
Af en toe zit ze met haar hand vast. Dan gaan we langs het kippenhok om de kippen uit het nachthok te bevrijden. Die tokkelen altijd als ze ons zien. We kijken meteen of ze een eitje hebben gelegd voor ons ontbijt. Soms hebben we 2, soms leggen ze pas later op de dag een ei.

Weer naar binnen.

Krant op tafel en dan mag ik lekker aan de voeten van vrouwtje liggen terwijl ze een kop koffie drinkt en de koppen van de krant scant tot ik het tijd vind voor ronde 2.
Nog een plas en af en toe een poep in de goot!

Hèhè de dag is begonnen.

NIEUWE BUREN

Foto: Nog even genieten van het lekkere herfstweer.

Jomme ligt naast het baasje zijn tuinstoel. 

We hebben nieuwe buren sinds een paar weekjes. En de buren hebben 2 honden en eentje blaft.
Het wordt al wel wat minder hoor. Onze tuinen grenzen aan elkaar en ik denk dat hij zijn nieuwe tuin moet verdedigen. Hij ruikt mij natuurlijk!

Nou zei de andere buurvrouw tegen mijn vrouwtje dat ze me af en toe hoort blaffen en piepen. Vrouwtje was een beetje van slag want ze dacht dat het best meeviel. Ik blaf natuurlijk wel eens een keertje. Vooral als er een bezorger met zijn busje ons garage pad op rijdt. Of als de bel gaat en ik had niet door dat er zo wie zo iemand voor de deur stond! Vrouwtje dacht dat mijn geblaf wel mee viel.

Nou liepen we van de week langs de buurvrouw en we hoorde echt geblaf uit onze tuin komen. Maar ik was het niet hoor. Het was onze nieuwe buurhond. Ik liep netjes met vrouwtje aan de riem richting huis na een wandeling. Maar nu begrijpen we de buurvrouw beter. Blaffen is blaffen denken alle tweevoeters. En als het uit de richting van onze tuin komt zal het stoute Jomme wel zijn!

Dat we allemaal een eigen blaf hebben daar geloven ze niets van!

Gisteren op het voetbalveldje kwam opeens een grote herder met me spelen. Dat was een aangename verassing want normaal zien we nooit iemand op het veldje. We hebben heerlijk achter elkaar aangerend en over elkaar heen gerold. Hij was wel heel erg groot en af en toe zette hij zijn tanden in mijn nek. Maar ik was niet bang hoor. Zo spelen sommige honden nou eenmaal met elkaar. Als ik een piepje gaf liet hij weer los en denderden we weer verder over het veld.

Vanochtend weer uitje naar het park. In de regen. Helaas spring ik nog steeds vaak tegen mensen op. Vind vrouwtje niet echt leuk maar ik blijf het doen.
Na het park boodschappen doen. Moest netjes naar de wagen lopen. Nou das best moeilijk als het druk is in de winkel. Ze hadden niet alles dus we moesten ook winkel nummer 2 in.

Verder maken steeds meer mensen een praatje met mijn vrouwtje. De meeste beginnen met: OOOOO ik zou nooit afscheid van hem kunnen nemen hoor na een jaar! Maar er zijn ook steeds meer mensen die vinden dat we goed werk verrichten. In de supermarkt kwam iemand naar vrouwtje toe en zei: Ik heb respect voor U dat U dit doet en dat wil ik U even laten weten. En toen antwoorde vrouwtje: Wat leuk dat U dit zegt, de meeste mensen vragen of ik het niet erg vind om weer afscheid te moeten nemen.

Afscheid nemen??????
Wat bedoelen ze daar toch steeds mee.
Ik ga helemaal geen afscheid nemen. Ik heb het hier prima naar mijn zin!

STAD & BUS

Foto: Jomme ligt aan mijn voeten

 in de bus op de 

gele kinderwagen/rolstoel plaats

Foto: Jomme wacht 

in bushokje op de bus

Vandaag deed vrouwtje weer haar gele zakje op haar buik. Daar zit lekkers, poepzakjes en de fluit in. Baasje liep met sleutels te rammelen dus ik dacht laat die goot maar zitten hoor. Ik plas wel in het park!

Niets geen park.
We werden uit de auto gegooid voor de bioscoop.
Dus daar hebben we een rondje doorheen gelopen. Het was nog maar 10 uur dus lekker rustig.
De bibliotheek zit ook in de bioscoop en daar moest ik af gaan liggen tussen de boeken. Had er niet echt zin in want voordat het vrouwtje een rondje om de boekenstellage had gelopen stond ik haar alweer op te wachten. Niet liggend maar op vier poten!
Daarna doorgelopen naar de stad. Langs het wandelend publiek, een poep in de goot gedaan, en een rondje door het bejaardentehuis.

HEMA in. Mevrouw U mag niet...… O sorry, geen probleem. Haha dat gebeurt nog wel eens, ze zien iets op vier poten voorbij lopen maar zien mijn jas pas halverwege hun zin.

Nog een winkel in en weer oefenen met blijf. Ik deed ditmaal beter mijn best.
Lift in samen met een andere hond en rolstoel.
Ze vinden het moeilijk om me geen aandacht te geven hoor ik vaak. Ik versta het best maar hoe ik ook kwispel geen aandacht voor mij!
Daarna met de bus weer naar huis. Ik moest tussen de benen van mijn vrouwtje zitten maar dat wilde ik niet. Blijven staan was ook geen optie want de bus schommelde nogal. Ik ben toen maar gaan liggen op een mooie gele plaat die aangaf dat daar kinderwagens en rolstoelen mochten staan.
Daarna netjes de bus uitgestapt en het vrouwtje deed het ook goed. Ze heeft uitgecheckt!
Langs de dierenarts om even te wegen: 26.45 Kg. Ik was zo blij dat ik er was maar we gingen na het wegen meteen weer naar buiten.
Daarna via het uitlaat veldje weer naar huis gelopen.
Heerlijke lange plas gedaan. Vrouwtje had onderweg me al alle groene veldjes laten zien om te verleiden om te plassen. Echt niet, er waren zoveel lekkere geurtjes om te ruiken ik had helemaal geen tijd om te plassen.
Maar ik begrijp best wel dat vrouwtje bang is dat ik in de winkels of bus ga plassen hoor.

Na 2 1/2 uur waren we weer thuis....
Mocht heerlijk uitrusten in mijn kooi!

KASTANJES

Foto: 

Jomme tussen de kastanje schillen

De herfst is begonnen en het regent allerlei dingen uit de bomen.

Op het veldje waar ik dagelijks even los mag rennen zijn door de storm van vorige week wat takken uit de bomen gewaaid en de grond ligt bezaaid met allemaal ballen met prikkels en mooie bruine vruchten.
Kastanjes heten ze.

Vrouwtje vind ze mooi en neemt af en toe een hele poepzak vol mee naar huis. Vroeger ging ze met haar kids kastanjes rapen dus het zal wel iets van haar generatie zijn. Er lopen trouwens meer oudere dames deze bruine bolletjes te rapen.
De kinderen van nu negeren ze in ieder geval. Die zijn veel te druk met hun mobieltjes!

Ik hoor natuurlijk ook bij die nieuwe generatie al heb ik geen mobieltje. Omdat ik nooit geleerd heb met ballen te spelen neger ik ze dus maar gewoon.

Maar die vaas vol mooie ballen staat wel mooi op de tafel.

KADO

Foto: Jomme likt aan de

 tube smeerkaas

Foto: oude en nieuwe 

wandelschoenen

Vrouwtje heeft zichzelf verwend met een stel nieuwe schoenen. Er staat een boom op net als op haar oude die al behoorlijk versleten waren. Daar heeft ze bijna 20 jaar op rond gelopen en ondanks dat ze zo versleten waren mochten ze niet de vuilnisbak in. Maar vandaag kwam er weer eens een auto voorrijden met een pakketje. Ik begin aardig waaks te worden dus daar blaf ik altijd even naar ook al weet ik dat ze dat niet leuk vinden.

In de doos zaten nieuwe schoenen en we hebben ze meteen uitgeprobeerd in het park. Vrouwtje heeft vanaf nu geen natte sokken meer en ze lopen meteen al heerlijk zei ze blij.

In het park kwam ik vier verschillende honden tegen. De een na de ander heeft me op mijn nummer gezet. Niet iedereen wil met me spelen en omdat ik al zo groot ben zijn ze niet altijd even lief meer voor me. Bij de eerste 2 kreeg ik een snauw.
Eigenlijk ben ik gewoon een enthousiaste pup maar daar dacht vrouwtje nummer 3 niet zo over. Rustig, rustig zei ze tegen me. Ze dacht zeker dat ik nog niet ontbeten had en haar poedel wilde opeten. Die poedel deed niets en bleef gewoon staan maar als dan zo'n vrouwtje zenuwachtig gaat staan roepen wordt ik weer extra enthousiast.
Mijn vrouwtje vond het niet erg dat ik op mijn nummer werd gezet. Ze hoopt dat ik nu leer dat niet iedereen staat te springen om met mij te spelen.

Vrouwtje heeft me overal weggelokt met de tube smeerkaas. Dat werkte goed!

Een baasje vroeg wat erin zat? Smeerkaas zei mijn vrouwtje, nou daar had hij nog nooit van gehoord! Hij moet eens weten dat ik ook rijstewafels krijg! Als je de smeerkaas erop smeert is het denk ik nog lekkerder!

Maar toen zag ik de laatste hond in het bos. Die was net aan zijn wandeling begonnen. Bruin, mooi zelfde grote en slank. Wauw, die moest zijn energie ook even kwijt zeg. Hij heeft vier rondjes achter me aan gerend om een bunker heen. Mijn tong hing op de grond en de zijne bijna.

Het was zo leuk weer eens lekker te rennen want al heeft vrouwtje nieuwe schoenen, rennen kan ze niet hoor!

HAARLEM

Foto: Jomme op het terras in Haarlem

Foto: Presentje voor Jomme 

bij FRENCHIE in Haarlem

Gisteren een dagje naar Haarlem geweest. Was eerst wel opgewonden dat ik de auto in mocht en dat ook het baasje meeging. Maar het duurde wel heel erg lang voordat we bij het park uitkwamen. Toen we stopten was het op een parkeerplaats naast de snelweg en moest ik op commando plassen!

Volgende stop moest ik weer op commando plassen in een drukke stad. Nou daar had ik even geen zin in, was een uurtje eerder ook al geweest dus ik mocht eerst naar de zoon van mijn baasjes naar binnen.
Jeeh wat een klushuis was het geworden na mijn laatste bezoekje. Plafond lag open, keuken werd geplaatst en alles stond nog niet op zijn plek. Vermoeiend hoor een nieuw huis. Daar doen wij huisdieren niet zo moeilijk over. Mand op een nieuwe plaats en klaar!
Al vind ik het momenteel wel leuk om eens ergens anders te gaan liggen. Dan sleep ik mijn deken uit kooi of mand geen probleem!

We zijn naar een park gelopen om te wandelen. Daarna naar een restaurant waar al 3 honden binnen lagen geweest. De hond van de eigenaar heet Frenchie en ik kreeg zelfs een hondenkoekje met een kaartje en een bakje water als gast. Wat attent zeg! Ze houden wel heel veel van hun hond want ze hebben het naar de hond genoemd.
Ik ben lief geweest en heb een kluifje onder tafel opgegeten. Toen hij op was waren mijn baasjes en hun zoon ook klaar. Toen de stad in en op een terrasje weer een drankje Weer netjes wachten tot ze klaar waren. Netjes heb ik door de drukke winkelstraat gelopen.

Als laatste uitje die dag stond er nog een bezoekje aan IKEA op het programma.
Normaal mogen daar geen honden naar binnen maar ikke wel!
Met mijn stoere jas had ik veel bekijks en ik hoorde ouders uitleggen aan hun kinderen wat een geleidehond later kan worden.
Ik heb prima geluisterd en lief meegelopen langs alle schappen. Ik had alleen veel interesse in de vloerkleden. Ik was ook zo moe van deze lange dag en het kleed zag er net zo uit als thuis!

Op de terugweg mocht ik achterin zitten in plaats van tussen mijn vrouwtje haar benen.
Maar goed ook want we stonden weer eens in de file en ik kon lekker lang uit liggen en vrouwtje zat ook minder opgevouwen voorin.
Ik ben ook al best een grote lange vent hoor.

Foto: jomme met de kat uitgeteld

op het kleed uit de mand op het vloerkleed.

Thuis gekomen kwam de kat ook aanlopen en ging meteen in mijn mand liggen. Die heb ik er met kleed en al uitgetrokken en toen zijn we samen op het kleed in slaap gevallen.

Home sweet home!

ONTSNAPT

Foto: De speelgoedkip op de voorgrond 

en Jomme wachtend in de achtergrond tot hij gegooid werd.

"Gaat hij nooit onder het hek door'',vragen ze wel eens aan mijn vrouwtje. Snapte nooit wat ze ermee bedoelde maar vandaag ben ik erachter!
De kat weet moeiteloos langs het hek te ontsnappen en het is mij ook gelukt vandaag!
Wauw,gewoon net als de kat langs het draad waar het hek aan de coniferen vast zit kruipen.
Vrouwtje wilde gaan wandelen vanmiddag en floot me bij zich. Ze keek heel vreemd op toen ik me melde aan de verkeerde kant van het hek!

Helaas dat was niet de bedoeling en het hek zit nu met nog meer ijzerdraad vast aan de coniferen. Soms verlangen ze wel eens naar hun oude hond. Die had geen wortels in zijn oren, luisterde dus heel goed, liep los naast ze zonder riem en ontsnapte nooit uit de tuin.

Ik ben gewoon een jonge reu die de hele wereld nog moet ontdekken. Heerlijk toch!

Vanochtend voor mijn big escape mocht mijn kip mee wandelen.
Heel gezellig.
Ze mogen niet met ballen gooien maar wel met kippen.
Beetje vreemd toch!

Alleen moeten ze volgende keer maar een tas meenemen zodat ik de kip niet meer zie als ik moet lopen. Dit leidde een beetje af.

IN UIT

Foto: Jomme kijkt me aan terwijl hij bij zijn bak zit. 

Hij denkt; Wat is dit voor raar voer, witte rijst. 

Ben geen Chinese labrador 

Foto: Jomme eet rijst uit mijn hand.

Het eten blijft er weer in bij mijn vrouwtje. Mijn baasje is nog niet helemaal de oude en zit na de eerste echte warme maaltijd van deze week weer snel op zijn eigen goot!

Toen ik mijn eten steeds uitspuugde van de week kreeg ik een bak witte korrels. Gekookt in bouillon dat wel maar ik vond het maar niets! Vrouwtje moest me voeren alsof ik weer een baby was. Om haar niet te ontrieven heb ik maar wat hapjes genomen. Later heeft ze er geweekte voertjes in gedaan en heb ik mijn bordje leeggegeten.

Maar dit ligt allemaal weer achter me. Ik ben een sterke hond.
Niet zulk zwak geslacht als mijn baasjes deze week!

Maar vandaag weer twee uitjes gehad. Vanochtend met de fietskar naar het park. De tocht erheen is nog steeds niet favoriet. Ik blijf staan en vertik het om af te gaan. Piep en blaf af en toe. Alle honden die we tegen komen kijken verschrikt naar me op.

Maar het park blijft leuk al maakt mijn vrouwtje zich zorgen om mijn speelgedrag. Als ik een hond spot dan ga ik ervoor. Je weet maar nooit wat voor vrienden je tegen komt om mee te spelen. Af en toe zijn ze oud en knorrig en dan ben ik zo klaar maar af en toe..... Dan kom ik een andere speelse reu of teef tegen en dan ravotten we tot de tong uit onze bekken hangen.

Vrouwtje maakt zich dus zorgen dat ik dan geen tijd heb om te luisteren. Ik hoor de fluit wel en hoor haar ook vast wel roepen maar de kans om te spelen laat ik me niet ontnemen. Vandaag heeft ze toch maar even met mijn juf geappt om advies te vragen. Juf zegt dat ik nog te jong ben om rechtstreeks uit mijn spel te luisteren dus daar was vrouwtje wel een beetje gerustgesteld door. Maar ze geeft vast niet op mijn vrouwtje en ik hoop voor haar dat ik ooit ga luisteren want anders krijg ik vast ook een lange lijn en mag ik niet meer los.
We zagen de auto van Bram staan maar we zijn hem niet tegen gekomen. Gelukkig maar voor Bram, want je vriend zien en niet los mogen spelen lijkt me niet leuk.

Vanmiddag naar het station van Vlissingen geweest. In en uit de trein was geen enkel probleem. Had er zelfs geen voertjes voor nodig! In, uit, weer in, weer uit....Even zitten. Weer eruit. Daarna over de sluisjes gelopen. Over een stalen smalle brug met allemaal fietsers en voetgangers. De bus in en uit.
Door gelopen naar de punt van Vlissingen. Ze zijn aan de dijk bezig dus een hoop gekletter van stenen die uit een vrachtwagen gestort werden. Trapje geoefend maar erg veel treden waren er niet om halverwege te kunnen stoppen. Lukte wel hoor maar meer treetjes zou fijner zijn geweest. Maar die gaan we nog wel ergens anders zoeken.

Daarna naar de veerboot die net aankwam. We zijn bij de uitgang gaan staan en iedereen moest langs ons heen. Fietsers, wandelaars, honden, kinderwagens en heel veel Belgen. Ik ben er lief bij gaan liggen en liet zelfs alle honden passeren zonder er naartoe te willen.

OOOO vrouwtje glom van trots.
Ze was natuurlijk wel even op pad met mij in mijn stoere jas he!

Rest van de middag lekker van het mooie weer in de tuin genoten.

BUIKGRIEP

Het is maar een saaie boel hier in de ziekenboeg.
De baasjes zijn nog steeds druk met ziek zijn en we doen daardoor weinig leuke dingen. De wandelingen zijn ingekort. Gisteren toch wel even naar het park geweest maar de werking van de pil duurde maar 1 dag en had vervelende bijwerkingen vandaar dat vrouwtje nu weer vaak op haar eigen goot zit.
Zelf ben ik ook een beetje aan de dunne dus het is zeker een buikvirus die het verschil tussen hond en mens niet ziet.

Ik begin ook eigenwijs te worden zeggen ze. Ik trek de verkeerde kant op, luister af en toe slecht als me iets gevraagd wordt......Oei, dat vinden ze thuis niet echt leuk!

PARK

Foto: Jomme rent over de brug in het park

Ondanks dat het vrouwtje blaft en snottert gaan we toch iedere dag uit wandelen. Het park is favoriet vooral als ik zo'n lekkere rotte vis weet op te speuren. Vrouwtje is hier niet blij mee. Ze ziet het vaak net iets later dan mij.

Ik heb heel goed geluisterd toen we een grote groep trimmers tegen kwamen die aan het rennen waren. Ik luisterde goed naar het fluitje. Met een stel mountainbikers ging het ook redelijk goed maar ik liet het even afweten toen ik andere honden tegen kwam. Het is ook zo leuk om lekker te rennen en te spelen. Vrouwtje zegt dat ik dan bananen in mijn oren heb. Maar die bananen heb ik liever in mijn Kong hoor! Dat is veel lekkerder.

ZIEKENBOEG

Foto: Jomme en Beau willen uit zelfde drinkbak drinken

 terwijl er twee bakken naast elkaar staan

Mijn baasje heeft de griep. 

Het is gewoon ieder jaar hetzelfde liedje. Als de internationale studenten weer naar school komen hebben bacillen van over de hele wereld vrij spel op de docenten.
 Dus hij rilt, blaft bijna net als ik als hij hoest en hij ligt veel in zijn eigen mand te slapen.
Vrouwtje begint ook al mee te blaffen en haar neus lekt. Dus ik dacht ik zal solidair zijn met het leven in de ziekenboeg. Ik heb namelijk net mijn ochtend maaltje eruit gekotst....
Maar ziek ben ik niet hoor. Het zat er gewoon aan te komen. Ik eet al een paar dagen gras dus dat waren al de voortekenen.

Gisteren kwam Beau op visite. Dat is mijn grote nicht, de hond van vrouwtjes broer. We mochten even in de tuin ravotten. Ik was altijd het kleintje van ons beide maar ik ben nu de grootste. Met mijn lange poten kan ik precies over zijn rug staan. Een raar gezicht dat wel. Maar ik moet toch even laten zien dat ik groter gegroeid ben!

OEFENEN

Foto: Jomme kijkt vanaf het balkon naar buiten.

De laatste dagen best druk geweest met uitjes.

In de winkel beginnen ze me al te kennen en het personeel maakt een praatje met mijn vrouwtje maar negeren mij nog steeds. Ik mag daar aan een losse riem lopen. Moet af en toe gaan zitten en af liggen. Van de week zei ze blijf en liet me zo liggen. Ze ging een rondje om de stellingen met eten en kwam via mijn billen weer terug. Ik vind het wel leuk als ze trots op me is. Dan praat ze met een hoger stemmetje en krijg ik wat lekkers. Af en toe moet ik blijven liggen voor de vleesafdeling. Dat ruikt vreselijk lekker maar ik mag er niet aan komen. Zelfs niet aan ruiken!

Verder zijn we een tuincentrum in geweest. Dat is net een grote binnentuin met allemaal mooie planten. Er zijn altijd ook wel wat honden daar. Aan de ingang hangt zelfs een standaard met poepzakjes. Thuis hebben we een grote tuin en vrouwtje zit vaak op haar hurken tussen de plantjes onkruid te wieden. Ze vindt het niet fijn als ik kom helpen maar ik help nou eenmaal graag.
In de tuinwinkel is ook een afdeling die heel lekker ruikt. Daar ligt al het lekkers op shothoogte. Het is ook al niet de bedoeling dat ik daar aan snuffel. Soms is het leven moeilijk hoor!

Tegenover het tuincentrum liggen de volkstuintjes. Er is ook een tuin met Het Tuinhuis van WVO zorg een stichting met verzorgingstehuizen en thuiszorg. Daar kunnen mensen met beginnende dementie een dagje doorbrengen. Vrouwtje heeft vroeger in het ziekenhuis gewerkt maar heeft ook affectie met mensen met dementie. We zijn eens even een kijkje wezen nemen gisterenmiddag. Een prachtig initiatief en wie weet wil mijn vrouwtje hier als ik straks op school zit wel aan de slag als vrijwilliger.
Trouwens als ik zou zakken voor alles mag ik ook mee. Ze vonden me zo lief. Maar niemand heeft me geaaid. Ik had mijn jas aan natuurlijk. Ik ben aan het vrouwtje haar voeten gaan liggen terwijl zij met de bezoekende ouderen aan het praten was. Ze vonden allemaal dat ik lief luisterde, dat ik groot was voor 6 maanden en dat het knap was als ik straks naar school zou mogen.
Op het einde mocht ik even mijn jas uit om zelf rond te kijken.
Toen mochten ze me even aaien voordat we weer naar huis zijn gegaan.

ROTTE VIS

Foto: Jomme ligt af op onze dagelijkse wandeling door de wijk.

Bij het water.

Als beloning omdat ik lief was geweest op mijn eerste stadsbezoek mocht ik 's middags ook nog eens mee naar het park.
Soms heb ik geluk en zijn er heel veel honden om mee te spelen en soms heb je pech. Dan liggen ze thuis allemaal in hun mand.
Pech dus.
Geen hond te bekennen.

Dus samen met vrouwtje door allerlei nieuwe bospaadjes gelopen. Heerlijk vind ik dat als ik daar los mag lopen. Hoe smaller de paadjes hoe harder ik er doorheen sjees.

Opeens kwamen we 2 golden retrievers tegen dus ik erop af.
Omdat er eentje aan de lijn zat begon mijn vrouwtje mij terug te fluiten en het duitse baasje van de retrievers begon heel hard te gillen in het duits. We hadden geen idee wat er aan de hand was. Misschien wel een hele valse hond al zag hij er uit als een lieve sukkel.
Heb toch maar naar de fluit geluisterd tot opluchting van mijn vrouwtje.
Was ist los zei vrouwtje in het duits tegen mij. Maar waarom dat mens zo gilde zullen we wel nooit te weten komen.

Verderop in de wandeling lag er een dode vis langs de kant van de sloot. Heel interessant want hij rook heel erg lekker.
Weer die fluit!
Duurde even voordat ze me aandacht had.

100 meter verderop had ik weer een half ontbonden vis gevonden en daar ben ik lekker in gaan rollen.
Heerlijk vond ik.
Jakkes vond mijn vrouwtje.

Met open ramen zijn we weer naar huis gereden. De lucht was niet te harden in de auto. Thuis mocht ik zelfs niet naar binnen.

Eerst werd de groene teil weer gevuld met lauw water en kwam de shampoo tevoorschijn.
Dit was voor mij geen leuk einde van de dag.
Die teil is klein.
Het water nat.
De shampoo ruikt fris.
En ik stink niet meer naar rotte vis.

Vanochtend weer mijn normale wijkrondje gelopen.
Op het stuk waar ik normaal los mag lopen stond een vrouwtje, nog net niet in haar ochtendjas en met krulspelden haar hond uit te laten. Schoothondje aan de lijn en peuk in de mond.
Ze zagen er niet naar uit dat ze het komende kwartier van hun plek zouden komen.

Helaas toen moest ik ook weer aan de lijn en zijn we maar weer helemaal terug gelopen naar een ander veldje waar ik toch nog even vrij mocht rennen.

EERSTE STADSBEZOEK

Foto: samen in de trein

vrouwtje zit, Jomme staat omdat het zo nieuw is.

Vandaag heb ik mijn eerste stadsbezoek gehad. Omdat juf F verhindert was kwam er een andere juf. Juf P, ze moest een flink eind rijden om naar Vlissingen te komen. Of het goed was als wij naar Goes konden reizen. Tuurlijk wel.

Foto: Jomme ligt in de trein op de grond.

We zouden vandaag leren in en uit de trein te stappen dus we zijn maar met de trein naar Goes afgereisd. Door de E-learning wisten we al een beetje wat er van ons verlangd werd. Omdat Vlissingen ons opstappunt was en daar de trein vaak wel 15 minuten stilstaat hadden we al een beetje in en uitstappen geoefend. We zaten samen met een nichtje in de wagon. Dus gezellig voor vrouwtje maar helaas had nichtje A geen aandacht voor mij!

In Goes waren we een kwartiertje te vroeg dus hebben op een bankje zitten wachten tot we de KNGF auto zagen aankomen. Juf P was lief maar ik was wel weer een beetje enthousiast met springen. Daar werd weer eens geen aandacht aangegeven helaas. Misschien is het beter om dit niet meer te doen in de toekomst. Ze willen dat ik leer door lekkers te krijgen als ik iets goed doe. Gelukkig gaat er ook vaak wat goed dus ik kom wel aan mijn brokjes.

Foto: Jomme staat voor de auto van de KNGF

hij kijkt naar de foto op de auto van een blonde retriever.

We hebben dus geoefend met in en uit een bus stappen. In en uit een trein. Ook een kleine trap op en af gelopen. Ik moet blijven staan bij het commando staan midden op de trap en dan krijg ik wat lekkers. Als ik in een keer door naar boven loop krijg ik niets! Het ging wel heel hard met de zak lekkers. Vrouwtje was bang dat ze niet genoeg bij zich had en de rijstewafel stukjes werden steeds kleiner. 

Lift in en uit. 

Oefenen hoe ik strak naast de benen van mijn vrouwtje moest komen staan. Enzovoort, enzovoort.

Daarna ging de juf en vrouwtje aan de koffie. Dat vond ik niet echt leuk. Vrouwtje heeft altijd gedacht dat ik nooit iets lekkers mocht in een restaurant maar nu hoor ik dat ik best een kluifje mag. 

Dat hadden ze niet bij zich dus ik begon weer lekker aan mijn riem en jas te kluiven uit verveling.

Daar staken ze dan weer snel een stokje voor. 

Ik moest maar even gaan plassen als afleiding maar daar had ik totaal geen zin in. 

Het gras rook naar allemaal andere honden en lag vol drollen. De goot was ook anders dan ik gewend ben. Ik zag ondertussen de auto van de KNGF. Die rook lekker dacht het vrouwtje want daar wilde ik graag naartoe. Welnee, die rook helemaal niet lekker. Er stond gewoon een mooie foto op van Bram!

Na nog de nodige tips en oefeningen voor de komende weken ging de juf weer verder. Ze had bijna een bon achter de ruitenwissers want de handhavers stonden al bij haar auto. Dat hebben we kunnen voorkomen door die meneer te vertellen dat mijn juf nog even een broodje aan het kopen was. 

Ik denk dat de mooie foto van Bram op de auto en mijn paarse jas de doorslag gaf want de ordehandhaver liep weer verder.

We moesten nog 15 minuten wachten op de trein. Kwamen nu de vriendin van een neefje tegen. Ook zij had geen aandacht voor mij dus ben er maar bij gaan liggen.

Foto: Jomme ligt aan mijn voeten 

bij een bankje op het station

In en uitstappen is nu een makkie. 

Thuis lekker gegeten en geplast in mijn eigen goot.

Daarna in mijn kooi een tukkie doen. Dat moeten we meer doen volgens de juf. Het is ook wel fijn om zo wat structuur aan de dag te geven.

Dit was best een lang stadsbezoek. Om 8.55 uur de deur uit en om 12.30 uur weer thuis!

Foto: Jomme ligt in zijn bench

MANEGE

Foto:Jomme ligt af met in de achtergrond 

de paarden van de manege.

Vanochtend eens een ander rondje gelopen.

Ik was eigenlijk niet zo lief want heb de baasjes vroeg uit bed gehaald met mijn gepiep. Moest ook wel heel erg poepen want daar heb ik het gisteren te druk voor gehad. Toen heb ik maar 1 poepzakje gevuld in plaats van twee.
Dus nadat ik mijn behoefte vanochtend netjes in de goot heb gedaan heb ik, terwijl het vrouwtje onder de douche stond, ook nog even 2 keer op het kleed geplast. Dat vinden ze niet echt leuk van mij. Ze hebben al een paar lelijke plekken in hun houten vloer als aandenken.

Ik geef het ook niet aan als ik moet plassen terwijl ze best vaak met me naar de goot gaan. Ook plas ik nog steeds gewoon in de tuin als het me uit komt. Ik drijf vooral mijn vrouwtje hiermee tot wanhoop want ik mag niet in het gras plassen. Maar de tuin is zo groot en de deuren van het huis staan meestal open. Het gekke is dat als ik moet poepen het wel weet en dat ik dan voor het hek ga staan.

Maar genoeg over poep en pies verhaaltjes.
Onze wandeling ging dus de andere kant op. Daar moet ik altijd even aan wennen want ik ben een beetje een gewoontedier. De laatste tijd nemen we steeds een andere route.
Dit keer liepen we langs de ringweg. We kwamen andere aangelijnde honden tegen, onze buren die aan het trimmen waren en de kerkklokken waren aan het luiden.
Met stukjes rijstwafel werd ik afgeleid en dit ging best goed.

Ook kwamen we langs de manege. Met iedere wandeling die we maken komen we langs de wei waar deze paarden in staan. De wei grenst aan onze straat en in de tuin kunnen we de paarden regelmatig horen hinniken. Maar de ingang van de manege zelf zit aan de andere kant van de weg waar ik normaal nooit kom. Dit keer zijn we naar binnen gelopen en hebben we van gepaste afstand naar de paarden gekeken. Er stonden er een aantal op stal maar ook liepen er een paar meisjes rond met paarden.
Die hoefden vast niet naar de kerk op zondag.

Ik moest gaan zitten en af en heb me goed gedragen zei vrouwtje.
Toen nog een lekker stuk naar huis gelopen.
Dit gaat nog steeds afwisselend.
Stukken die ik prima voorop loop, afgewisseld met bokken en trekken.

KAT IN DE BOOM

Foto: Jomme onder aan de appelboom 

terwijl de kat afdaalt vanuit de top.

De tuin blijft leuk, ik kan er lekker spelen, relaxen in de schaduw en met de kat ravotten.

Dit keer had de kat een wild uurtje nou ja meer een wild minuutje en sprong boven in de appelboom.
Dat vond ik wel heel knap van hem en ik heb onderaan de boom gewacht tot Ozzy er weer uit sprong. Gelukkig waren net alle appels geplukt want anders was de helft er toch wel uitgevallen.

We hebben sinds gisteren nieuwe buren die grenzen aan onze tuin. Het was de hele dag druk met mensen die aan het klussen waren en omdat het lekker weer was waren ze veel buiten. Ze hebben ook een hond maar ik weet zijn of haar naam nog niet. Ook niet hoe hij of zij eruit ziet. Weet wel dat ie af en toe blaft en ze zeggen lieve woordjes tegen de nieuwe buurhond. Ik spits dan mijn oortjes om te horen of ze dat tegen mij zeggen maar helaas.....dat is niet zo!