EEN NIEUWE TOEKOMST TEGEMOET

Foto: 

Jomme loopt van me weg over een pad in het park.

Hij loopt spreekwoordelijk 

uit mijn leven zijn toekomst tegemoet.

Brief aan Jomme zijn toekomstige baasje:

                                                                                 Vlissingen 11 juni 2018

Aan het toekomstige baasje of vrouwtje van Jomme,

Op 24 April 2018 sloten we een klein zwart pupje in onze armen maar ook in ons hart. Het koste ons even om te wennen aan zijn Friese naam Jomme en aan zijn vlijmscherpe tandjes maar al snel draaide vooral mijn wereldje om hem heen.

Hij groeide op van een klein reutje tot een zelfverzekerde puber en is nooit ergens bang voor geweest. Hij probeert nog steeds dagelijks vriendjes te worden met onze kat, maar meer dan tolerantie van de kat zijn kant zit er helaas niet in. Nieuwsgierig ontdekt hij nog iedere dag steeds meer dingen die op zijn pad komen.

Jomme is reuze lief, sociaal, rustig, leergierig, trouw, een beetje waaks en weet altijd precies waar ik me bevind in huis en tuin.

En nu breekt de dag aan dat we Jomme op 11 juni 2019 terug naar school mogen brengen. Waar hij verder opgeleid zal worden tot iets wat bij hem past. We weten dat ze super lief zijn op school en dat Jomme het best naar zijn zin zal hebben tussen zoveel broers, zusjes, neefjes, nichtjes en alle andere honden om mee te spelen.

Als PPG weet je van te voren waar je aan begint. Dat er ook een dag komt dat je afscheid van je maatje moet nemen. En hoe stoer ik ook de laatste tijd vertelde dat ik dat ik dan weer meer tijd voor mezelf en mijn volwassen kinderen zou krijgen. Dat ik makkelijker gewoon op het vliegtuig naar onze 2 dochters en kleindochters kan stappen voor een bezoekje. Dat ik mijn hobby fotografie weer wat meer aandacht kan geven. Dat ik door schone ramen zonder natte neusjes erop kan kijken of geen zwarte haren meer van het kleed hoef te zuigen. Ondanks al deze voordelen zullen we hem heel erg gaan missen en zullen we net als al die andere PPG gezinnen met een brok in onze keel aan het hek in Amstelveen onze hond een toekomst tegemoet zien huppelen waarin wij geen enkele rol meer zullen spelen.

We hopen natuurlijk heel erg dat we toch ooit nog eens wat van Jomme zullen vernemen.

Ik heb van Jomme’s tijd bij ons een weblog bijgehouden zodat je/jullie iets over zijn eerste jaar kunnen lezen;

https://pleegpuppy.blogspot.com

Als U, je, jullie ooit om een logeeradresje omhoog zitten, weet dan dat hij altijd welkom is in het huis waar hij al zijn basisdingen aanleerde.

We wensen U, je, jullie een hele liefdevolle match en als team Jomme een hele goede en gezonde toekomst en vele veilige kilometers.

Alle goeds,

                   Marianne

AFSCHEID

Foto: moment van loslaten.

Foto: Jomme met zijn jonge hondentrainster.

Foto: Jomme op het speelveld met zijn jonge honden trainster.

Foto: samen met Jomme voor de KNGF auto

Foto: Jomme zijn nieuwe naamplaatje

En dan is het zover.
Het moment waarop je je hond achter laat op school. Het moment waar je al sinds zijn komst in ons gezin naar toe gewerkt heb. Maar waar je ook tegenop heb gezien.
We zijn trots dat Jomme naar school is en dat ons werk erop zit.
We hopen natuurlijk dat hij goed zijn best zal doen en dat hij een gelukkige toekomst tegemoet gaat.
Vol enthousiasme huppelde je je toekomst tegemoet.
Je had geen tijd meer om naar ons om te kijken zo ging je op in je spel.
Zal je ons missen nu je op school zit?
Volgens mij heb je daar zo'n druk schema en lieve KNGF mensen dat je daar geen tijd voor zal hebben.

Hier is het nu stil, de kat zoekt je en overal liggen nog sporen van jou bestaan.

Maar,

Het is goed zo.

Dag lieve Jomme

Doe je best, je kan het

NAAR SCHOOL

Fotocollage: Welkoms bord op school, samen met mijn jonge hondentrainster,

in de auto op de versnellingsbak met mijn kop

rennend in het park, bij de KNGF auto's

Vandaag ging er wat gebeuren. Ik voelde het gewoon.
Ten eerste was het vrouwtje heel vroeg op en zijn we nog heel lang naar het park geweest. Toen we bijna bij de auto waren kwamen we Binti tegen en daar mocht ik nog een klein rondje mee lopen. Feest dus.

Thuis werd mijn mand uitgesopt en samen met mijn voer in de auto gezet. Ook ander spul en mijn kleed werd in een tas gepropt. Toen wist ik het zeker; we gaan weer op vakantie!
Ik heb mijn andere kleed ook maar alvast op de deurmat gelegd. En ben toen meteen bij de auto gaan zitten zodat ze me zeker niet zouden vergeten.

We zijn inderdaad met de auto op pad gegaan. Samen met alle duitse caravans die na de Pinksteren richting huis gingen. Warm aan de voeten van mijn vrouwtje, die trouwens steeds ongemakkelijker zit tijdens de autoritjes.
Na twee uurtjes rijden kwamen we bij een soort school waar het heel lekker rook.
Ik rook hond, familie en hondenkoekjes.

Er kwamen drie juffen met me kennismaken en daar kreeg ik heel veel aaien en knuffels van. In hun zak hadden ze lekkere koekjes dus dat waren prima nieuwe vriendinnen.

Onder de tafel zaten nog 4 andere honden waar ik allemaal wel mee wilde spelen.

Na de koffie met krentenbollen, een praatje en een mooi kadootje voor mijn baasjes mocht ik samen met Gniffel naar een speelveld.
Ze telden tot 3 en na nog wat lekkere knuffels van mijn baasjes werden we losgelaten.
Lekker ravotten met een andere hond onder toezicht van een juf met heel veel koekjes.

Ik had alleen maar oog voor mijn nieuwe twee vriendinnen en mijn baasjes?

Die heb ik niet meer terug gezien!

STATIE PORTRETTEN

Foto: Jomme zit en kijkt in de lens.

op de achtergrond blauwe bloemen.

Foto: Jomme zit in de tuin en kijkt in de lens.

Foto: Jomme is het gras voor een bloembed.

Heeft zijn paarse KNGF hesje aan.

Foto: Jomme staat in de tuin met zijn KNGF hesje aan

De laatste volle dag bij mijn PPZ gezin.
Er wordt volop geknuffeld en we zijn weer lekker wezen wandelen tussen de buien door.
Ook kregen we wat visite die afscheid kwam nemen. Grote kleine vriendin Happy die momenteel niet zo gezond is met haar hartje, haar vrouwtje en de vrouwtjes hun eigen moeder.
Heerlijk visite. Extra aandacht en veel knuffels en aaien.

En wat doe je als je afscheid neemt van een vrouwtje die van foto's maken houdt.
Juist, dan moet er weer eens geposeerd worden. Dat is niet mijn ding, maar vooruit, ik heb haar haar zin maar gegeven.
Meestal kruip ik dan lekker dicht bij haar, liefst op schoot als ze zich tot mijn standpunt verlaagd. Maar dat is nooit de bedoeling. Dan kan ze geen foto's maken, dus we zijn maar even de tuin in gegaan.
Mooie plaatjes van een mooie knappe vent met als vrouwelijke touch de bloementuin.

VEEL LAATSTE KEREN MET MIJN VROUWTJE

Dit weekend heel veel voor de laatste keer met mijn vrouwtje momentjes gehad.

Foto: Jomme zijn kop met op de achtergrond de pinkstermarkt.

Voor de eerste en laatste keer naar de pinkstermarkt. Deze was op de boulevard en ik vond het moeilijk. Vooral moeilijk omdat ik het strand zag en de zee rook en ik hier niet naar toe mocht. Veel benen gezien en andere hondjes. Het rook af en toe lekker naar worsten en frituur, maar ook naar zeepjes en leren tassen. We zijn aan het einde van de markt nog wel door het park en bos naar huis gelopen. Heerlijk los mogen snuffelen, maar eerst tussen allerlei mensen langs kraampjes moeten lopen. Daar is niets aan voor een hond.

Misschien gaan we mogen en dinsdagochtend nog even lekker naar het park maar dan is het echt de laatste keer geweest.

Foto: Kop van Jomme zittend op het uitlaatveldje.

Foto: Jomme zit netjes op het veldje.

Bijna voor de laatste keer naar het uitlaatveldje. Wat eigenlijk geen uitlaatveldje is, maar een speelveldje. Het enige afgesloten uitlaatveldje hier in de buurt waar ik los kan lopen en zolang we niets achterlaten wat stinkt spelen/snuffelen we hier iedere dag.

Foto: Jomme ligt af naast de boodschappenkar.

De allerlaatste keer naar de buurt Jumbo. Het is nu Pinksteren dus daar kom ik nooit meer. Ik doe het best goed en blijf heel lief liggen als me dat gevraagd wordt. Iedereen geeft me complimentjes.

En zo nemen we dit weekend en maandag afscheid van alles wat me dierbaar is geworden het afgelopen jaar.
Vrouwtje is er wel mee bezig, maar zelf heb ik nog geen idee wat het allemaal inhoud!

CODE GEEL

De hele week geeft het KNMI al weerswaarschuwingen uit. Code geel of oranje, dat weet ik niet precies. Wij honden zijn immers kleurenblind.
Veel hebben we er niet van gemerkt hier in Vlissingen. Heel vaak waait alles over. Terwijl in de rest van Nederland de kelders vol lopen met regenwater staan ze hier hun tuinen te sproeien.
Van de waarschuwingen code geel hebben we dus de afgelopen week niet veel meer gemerkt dan een korte maar hevige regenbui.

Maar vanochtend lag er een tuinstoel in het gras, waren de luchtbedden uit het zwembad gewaaid en lagen de kussens niet meer op de tuinstoelen. Zelfs een plant was van de tafel gewaaid.

We zijn naar het park geweest tussen twee buien door, dachten we. Maar de buienradar had het verkeerd en we kregen toch een bui op onze respectievelijk hoofd en kop.

Onderweg waren de nodige takken uit bomen gewaaid en de gemeente was al druk bezig dit op te ruimen. Het weggetje naar het park was helemaal groen van de afgewaaide blaadjes en de parkeerplaats lag vol met grote takken.
In het park waren er zelfs bomen als luciferhoutjes ongeknakt.
Dit keer geen foto's, want we hadden onze telefoon niet bij ons.

Maar lekker wandelen en spelen in het park was er niet minder om hoor. Je moet toch naar buiten als je thuis alleen maar een mensen toilet hebt.

Ik heb dus weer lekker gespeeld in het park en de wind lekker door mijn oren laten waaien.
De jas van vrouwtje hangt inmiddels weer lekker uit te druppen in de bijkeuken en ik lig weer prinsheerlijk in mijn mandje na te genieten van de storm.

PRIJS

Vrouwtje heeft een prijs gewonnen met een win actie van de KNGF.
Die hadden een prijsvraag uitgeschreven via facebook wie de beste tips konden geven aan nieuwe PPZ gezinnen.
Nou is ze heus niet de beste trainster, die mij tot een super opgevoede hond, met een uitblinkende toekomst heeft opgeleid hoor, maar ik denk dat ze, doordat ze in het begin zo onzeker was en bang alles fout te doen, tot deze tip kwam:

Mijn tip: probeer niet te stressen als jou pup niet meteen alles perfect doet maar geniet van alle leermomentjes. En geniet volop want voor je het weet gaan ze naar school.

En nu heeft ze dus 2 bioscoopkaartjes voor de film, A dog's journey gewonnen. (Bailey, bailey, bailey bij de eerste film zat ze al te snikken)

In Hilversum!!!!

Das nogal een eindje hier vandaan.
Maar toevallig is het precies de dag dat ik op zomerkamp ga.
En qua tijd past het ook goed.
Dus ik denk dat mijn vrouwtje lekker een potje gaat zitten janken bij een emotionele hondenfilm, nadat ze al honderd (honden)brokken in haar keel heeft na mijn afscheid.

HOOG GRAS

Foto: Jomme met tong uit de bek 

tussen het hoge gras.

Het gras in het park staat op sommige plekken wel een halve meter hoog.

En om daar doorheen te rennen is geweldig.
Alleen is het al leuk, maar als ik een maatje tegen kom is het dubbel zo leuk.

Eerst loop ik een stukje op de onbekende hond af.
Dan ga ik liggen en stel me klein en onderdanig op.
Dan nog een stukje tegemoet lopen en het ritueel herhaald zich net zo lang tot ik dichtbij ben en zie dat mijn toekomstige vriend aardig is.
Daarna daag ik hem of haar uit om achter me aan te rennen.

Net zo lang tot onze tong op onze knieën hangt!

15 MAANDEN JONG

Foto: De kennelbordjes met de namen van de honden.

Gisteren was ik weer een klein beetje jarig. Samen met het vrouwtje. Ik ben nu 15 maanden jong, het vrouwtje rekent niet meer in maanden geloof ik, want haar leeftijd in jaren zijn er al zoveel!

Er was wel taart, maar ik kreeg natuurlijk weer eens niets. Ja, een dentalstick en een wortel!

Maar nu het leuke nieuws.

Vrouwtje zit af en toe heel wat af te turen op een klein schermpje. Ik geloof dat dat ding ook kan bellen, maar daar houd ze niet zo van. Op dat schermpje volgt ze in een gesloten facebook groep alle avonturen van mijn broers, zussen, neven, nichten, collega PPZ hondjes, honden die al een baan hebben en honden die genieten van hun pensioen.

Het zijn verhalen van hele kleine pasgeboren puppy's die lurken aan de tepels van hun moeder, verhalen van honden die al heel goed zijn in hun werk en soms van honden die opeens in de hondenhemel mogen spelen.

Heel gevarieerd dus, maar vooral leuk om te lezen voor alle vrouwtjes en baasjes.

Gisteren stonden er kennelfoto's op. Niet van de honden, want die schijnen altijd op pad te zijn om te trainen of te spelen, maar foto's van de honden die daar wonen.

En drie keer raden wie ik zag!

BRAM.

Mijn grote vriend Bram!

En weet je wat nog leuker was, maar eigenlijk ook wel een beetje zielig voor Bram. 

Hij zit helemaal, zielsalleen, in zijn uppie, in een kennel. 

Helemaal geen vriendje om mee te keten.

En nu het goede nieuws.

Ik ga dinsdag op zomerkamp en ik hoop toch zo dat ik bij hem op de slaapzaal mag! 

Afwachten dus maar.

POST

Foto: Jomme ligt op het kleed en kijkt naar de camera.

Voor hem ligt een postkaart.

Foto: Zeeuwse postkaart met een boerinnetje en de deltawerken.

Foto: geschreven kaart. Snoepjes schermen het adres af.

Jeeeeeey, ik heb weer post .
Dit keer niet van de dierendokter, die schrijft dat hij me zo mist en of ik een keertje langs wil komen voor mijn jaarlijkse prik. De slijmbal, hij wil vast weer eens lekker rosbief in plaats van kaas op zijn boterham door wat hij met die akelige spuitjes verdiend.
En ook niet van de bezorgmeneer, die met zijn witte auto af en toe een zak brokken komt afgeven.

Nee, echte post !

Weer van Gerda. Die houdt volgens mij niet echt van hondjes hoor, want een aai heb ik nog nooit van haar gehad. Maar ze volgt me wel heel trouw via mijn blog.
En weet je wat ze schrijft?

Beste Jomme,
Heb met veel plezier je blog gelezen. Ik wens je ook 'n mooie tijd op de hondenschool. Misschien mag je dit Zeeuwse kaartje, je bent in Zeeland opgevoed meenemen, en anders blijft het bij Marianne. Kan zij er aan denken hoe mooi het was met jou in huis.
Een knuffel, Gerda. XX

Twee kruisjes,
Lief hoor.
Als ik haar nu tegen zou komen zou ze 2 kruisjes terug krijgen! Van die lekkere natte. Daar ben ik heel goed in al zeg ik het zelf. Plus ik heb er heel veel van!

AFSCHEIDS DATE

4 Foto's van stoeiende honden.

Binti en Jomme. Jomme ligt op de grond en Binti wil zijn bek aflikken.

Foto: Blonde Binti en zwarte Jomme naast elkaar in het gras.

Tongen uit de bek van het rennen.

Vandaag weer een date in het park gehad.
Met Binti, die heeft net zo'n mooie paarse halsband als ik heb. Hij is al flink gegroeid en het stoeien met elkaar word steeds gelijkwaardiger.
De ene keer lig ik bovenop en daarna mag Binti de baas spelen.
We likken constant elkaars bek schoon. Ik heb lekker veel slijm dus Binti zal wel misselijk zijn als hij thuiskomt.

Vrouwtje zei dat dit de laatste keer was dat ik mijn kleine vriend heb gezien. En dat het ook het afscheid was van het vrouwtje van mijn kleine vriend.

Ik snap het allemaal nog niet zo goed. Ik mag naar zomerkamp zeggen ze, maar iedereen die op zomerkamp gaat mag toch weer naar huis aan het eind van de zomer?

STRAND

Foto: Jomme komt aanrennen op het strand.

Oortjes de lucht in.

Foto: Jomme kijkt of er nog speelmaatjes te vinden zijn.

Op de achtergrond de skyline van Vlissingen.

Foto: Jomme zit netjes.

Tong uit de bek.

Foto: Jomme ligt voor het paalhoofd.

Geen tijd om te poseren want moet alles in de gaten houden. 

Kijkt achterom.

Het was heerlijk weer dit weekend. De baasjes hebben een hele grote bak met water in de tuin gezet. Veel te hoog voor mij dus het zal wel iets voor mensen zijn. Maar spelen met water uit de tuinlang vind ik ook geweldig. Ik snap er niets van waar dat water vandaan komt hoor.
Omdat we overdag niet meer het strand op mogen zijn we na 19.00 uur even geweest.
Feest natuurlijk. Er zaten zelfs nog mensen in bikini op het strand maar die mocht ik geen gedag zeggen. Die vinden een enthousiaste hond niet leuk verklapte het vrouwtje. Dan blijft er zand aan hun zonnebrand plakken!
Ik heb dus gewoon lekker langs de vloedlijn gewandeld. En gerend en gerold natuurlijk.
Er waren een paar andere honden waarmee ik heb kunnen rennen.
Thuisgekomen had vrouwtje geen hond meer aan me de rest van de avond.

Aan het baasje ook niet want die was moe van zijn tenniscompetitie.

SPUITJE EN PILLEN

Foto: Jomme ligt lekker op het kleed.

Ik ben aan de voorbereiding begonnen om naar zomerkamp te gaan.

Er worden dingen bij elkaar gezocht als te kleine halsbandjes, oude medicijnen en ander dingetjes.
Ben van de week zelfs nog even naar de dierenarts geweest voor een spuit.
Ze vergat gelukkig de naald erop te doen en heeft het goedje toen maar in mijn neus gespoten! Dat deed eigenlijk geen pijn.
Het had iets te maken met kennelhoest en ik kreeg ook nog een zakje pillen mee tegen parasieten.
Ik weeg nu 30.9 kilo.