De hele week geeft het KNMI al weerswaarschuwingen uit. Code geel of oranje, dat weet ik niet precies. Wij honden zijn immers kleurenblind.
Veel hebben we er niet van gemerkt hier in Vlissingen. Heel vaak waait alles over. Terwijl in de rest van Nederland de kelders vol lopen met regenwater staan ze hier hun tuinen te sproeien.
Van de waarschuwingen code geel hebben we dus de afgelopen week niet veel meer gemerkt dan een korte maar hevige regenbui.
Maar vanochtend lag er een tuinstoel in het gras, waren de luchtbedden uit het zwembad gewaaid en lagen de kussens niet meer op de tuinstoelen. Zelfs een plant was van de tafel gewaaid.
We zijn naar het park geweest tussen twee buien door, dachten we. Maar de buienradar had het verkeerd en we kregen toch een bui op onze respectievelijk hoofd en kop.
Onderweg waren de nodige takken uit bomen gewaaid en de gemeente was al druk bezig dit op te ruimen. Het weggetje naar het park was helemaal groen van de afgewaaide blaadjes en de parkeerplaats lag vol met grote takken.
In het park waren er zelfs bomen als luciferhoutjes ongeknakt.
Dit keer geen foto's, want we hadden onze telefoon niet bij ons.
Maar lekker wandelen en spelen in het park was er niet minder om hoor. Je moet toch naar buiten als je thuis alleen maar een mensen toilet hebt.
Ik heb dus weer lekker gespeeld in het park en de wind lekker door mijn oren laten waaien.
De jas van vrouwtje hangt inmiddels weer lekker uit te druppen in de bijkeuken en ik lig weer prinsheerlijk in mijn mandje na te genieten van de storm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten