ZEEUWSE KLEI

Foto:
Jomme kijkt in de weerspiegeling in een plas in het park

Het is buiten nat, kletsnat. Alles staat onder water. De paden in het park en in het bos. Het grasveld in het park lijkt op een zwembad, de tuin is drassig, zelfs de plantenborders staan onder water. En de regen blijft maar naar beneden komen. De grond is verzadigd en dat het Zeeuwse klei is helpt ook niet erg.

Zelf help ik ook een beetje aan de algemene nattigheid van het park mee. 

Plassen in de goot is een beetje mijn dingetje. Tussendoor of 's avonds voor het slapen gaan geen probleem maar in de ochtend!!!! Nee dan hou ik het liever op. Vrouwtje kan nog zo poeslief zeggen; 'Plasje doen.....plasje doen.....' Ik denk 'nee hoor', ik hou het nog eventjes op!

Want we gaan straks lekker naar het park en daar wonen de mollen. En die graven holletjes en maken molshopen en daar kan je zo heerlijk op plassen. Maar als je al een grote plas in de goot thuis hebt gedaan dan heb je niet genoeg om toch zeker 10 molshopen te laten overstromen.

Heerlijk.

Highlight of my day!

FOTOMODELLETJE

Foto: Jomme zit met een behoorlijke kraag
van plastic te poseren voor een zwarte achtergrond.
 Geheel in Rembrandt style
dus belicht van 1 kant en lekker donker.

Ik mocht weer eens model zitten voor het vrouwtje die gek is op haar camera. Ze deed een gekke kraag om en ik moest stil blijven zitten. Als ik dat deed kreeg ik lekkere kipsnoepjes dus daar deed ik niet al te moeilijk over natuurlijk. Na een aantal klikken was het voorbij en mocht ik nog even lekker rondsnuffelen in de koude garage.

Ik ben gewoon te lief voor deze wereld!

OCHTEND ZONNETJE

Foto: Jomme staat op het pad in het bos
de laaghangende zon maar mooie schaduwen op het pad.

Foto: Jomme ontmoet een nieuwe vriend in het bos.
Samen met een baasje op het pad naast het water
met laaghangende mist op het water

's Nachts hebben we vaak regen of sneeuw zoals afgelopen nacht maar overdag schijnt vaak het zonnetje. Tijdens onze ochtendwandeling hadden we dus heel mooi licht aldus vrouwtje die dat altijd probeert vast te leggen.

Mij maakt dat licht geen bal uit hoor. Ik ga voor het snuffelen en rennen mee iedere ochtend. We lopen af en toe een andere route maar ik vind alles best. 

Het is wel een natte zooi in het park en bos. Mijn poten zijn meestal bruin bij thuiskomst en de vloer ook! 

BUURHOND SAARTJE

Foto: Saartje rent achter Jomme aan door de tuin.
Allebei in volle vaart langs de put waar het zwembad komt.

Zo af en toe krijg ik visite. Ze belt nooit netjes aan bij de voordeur maar loopt meteen door naar de schuifpui en kijkt dan met haar guitige koppie naar binnen op zoek naar mij. Als ze me ziet gaat ze rondjes draaien en ik zwiep met mijn staart als een airco op volle toeren.

Vrouwtje is meestal zo lief om de schuifpui open te zetten zodat we als twee gekken achter elkaar door de tuin stuiteren.

Heerlijk, alle energie kunnen we kwijt!

Soms roept vrouwtje me weer binnen na een tijdje en druipt Saartje af naar huis. Of we zien af en toe een van Saartjes baasjes om het hoekje kijken waar hun hond is gebleven. Gelukkig weten ze heus wel waar ze uit hangt. 

Bij haar grote zwarte hondenvriend natuurlijk.

HIDE AND SLIDE

Foto: Jomme duwt net zo lang
 met zijn snuit alle schuifjes
open van het blauwe
hide and slide spel

Vrouwtje had gisteren gezegd dat er een verassing voor me bij de post zat. Nou krijgen we wel vaker post, die in kartonnen dozen bij de voordeur worden afgeleverd in deze coronatijd, maar dit pakketje was voor mij.

Toen de bezorger het pad op kwam lopen heb ik ze, zoals altijd hier in huis, wakker geschud met mijn waakse geblaf. Het baasje was er als de kippen bij. Die is ook gek op de postbezorger met al zijn kadootjes.

Hij wist zeker niet dat het iets was dat speciaal voor mij besteld was.

Er kwam dus een spelletje uit voor honden. Er werden brokjes in gestopt die met schuifjes weer verstopt werden. In de gebruiksaanwijzing stond dat je eerst de schuifjes open moest laten. Dan de hond laten wennen en laten zien hoe alles werkt. En daarna pas de andere schuifjes op zijn plek zetten.

Nou dat is voor domme beginnelingen want in no time had ik ze allemaal te pakken hoor.

Wat een leuk spel. Dit kan ik de hele dag wel doen.

Ik krijg alleen opeens iets minder brokken in mijn voerbak. Dat is nou wel een beetje flauw van de baasjes.

's Avonds mocht meneer de kat ook even spelen. Die ging voor de makkelijke optie. Alleen het schuifje werd maar voor het brokje gedaan. Hij deed het goed hoor. Niet zo snel als ik en zijn tong was te klein om in het diepe gat zijn brokje eruit te vissen dus het werd op zijn gemak met zijn poot eruit gevist.

Alleen kreeg hij wel een lekker snoepje. Die doet zoiets niet voor zijn gewone brokjes! Meneer de kat is nogal verwend en eigenwijs!

STRANDWANDELING

Foto: Selfie met vrouwtje.
Jomme met wapperende oren in de wind.
Vrouwtje met zonnebril en dikke jas.

Foto: Zon staat laag en silhouet van Jomme op
het strand met een dik makende schaduw.
Paalhoofden rechts en Vlissingen
in de verte links.

Vandaag net als alle dagen weer met de auto op pad in de morgen. Dit keer reden we het park en de tennisbaan voorbij en kwamen we aan bij het strand. Er stond een behoorlijke wind en mijn oren wapperden alle kanten op maar geen hond die daar op let. Strand.....dat betekent rennen en spelen!

Al snel had ik mijn eerste nieuwe vriend gevonden. Zo'n schapendrijver en hij maar denken dat ik het schaap was. Ik heb hem mee genomen op een rondje door het helmgras van de duinen. Heerlijk.

Nadat vrouwtje me weer bij zich had gefloten (altijd luisteren want daar zit altijd een piepkleine beloning aan vast) zijn we op zoek gegaan naar vriend nummer twee.

Ook die heb ik in flink tempo het strand laten zien en behendig renden we samen het strand over en tussen de paalhoofden.

Minpuntje er moeten altijd wat foto's gemaakt worden en dit keer een selfie. Nou we passen samen helemaal niet op dat kleine telefoonschermpje hoor.

Nu zijn we weer thuis.

Ik lig uitgeteld aan de voeten van het vrouwtje.

Wie weet gaat ze nog een keertje richting richting strand en dat wil ik niet missen.

PS; ze houden me goed in de gaten maar de toevallen zijn tot nu toe uitgebleven. Het wachten is nu tot de KNGF belt met instructies hoe we verder moeten.

SNEEUWPRET

Foto: Jomme zit in de sneeuw
terwijl de sneeuwvlokken hem witter maken.

Foto: Jomme staat in de tuin in de sneeuw met
op de achtergrond de heg.

Foto: Jomme staat in de sneeuw

Foto: Jomme zoekt de grassprietjes in de sneeuw

Foto; Jomme moet poseren in de sneeuw. 

Wie denkt dat sneeuwpret alleen iets is voor kinderen heeft het helemaal mis. Ook wij honden vinden het prachtig. Je kan er in rennen en in rollen. Je kan sneeuwvlokken vangen in je bek en ze laten smelten op je tong. Waar de sneeuwballen blijven snap ik nog steeds niet want tegen de tijd dat ik er achteraan ben gerend en op de plek ben waar de bal neer is geploft zoek, is er van heel die bal niets meer te vinden!

We hebben vanmiddag dus lekker gespeeld in de tuin. Een trektouw werd weggeslingerd door de tuin en ik mocht er achteraan rennen. Het zo maagdelijke witte tapijt in de tuin is nu bezaaid met pootjes en voetafdrukken. En een soort grote vreemde afdruk van het vrouwtje want die gleed languit op haar rug toen ze over de gladde stepstenen gleed!

Maar het sneeuwt nog steeds en onze sporen worden in rap tempo gewist. Dus wie weet gaan we straks gewoon nog een keertje!

WEER IEDERE DAG NAAR HET PARK

Foto: Jomme staat aan de rand van de vijver
en staart over het water.

Ik logeer nu alweer een paar dagen weer in Zeeland en ik voel me weer helemaal thuis.

Het vrouwtje hou ik goed in de gaten en volg haar overal waar ze gaat. Alleen de WC ga ik niet meer mee in maar voor de rest verlies ik haar niet uit het oog.

's Morgens plas ik eerst even in de goot en rond 9.30-10.00 rijden we naar het park. Ik kom weer oude vrienden tegen en ik luister nog beter dan vroeger volgens het vrouwtje. Ik meld me regelmatig en als ze op haar fluitje blaast weet ik niet hoe snel ik me moet melden. Omdat ik op vakantie ben hoef ik niet in tuig maar ik loop wel netjes links in een flink tempo. Wel jammer dat ik nu de winkels niet mee in dus als er boodschappen gedaan moeten worden mag ik op het huis passen.

Verder ben ik nog steeds erg waaks, hou ik de kat in de gaten als hij thuis is op gepaste afstand. Lig heerlijk in een van mijn manden of kleden of ligt op zijn KNGF's op mijn rug op het kleed.

TERUG IN ZEELAND

foto: Jomme kijkt met zijn kop
tussen de hoofdsteunen naar ons

Zaterdag met mijn baas N en zijn vrienden naar Zeeland gereden voor een logeerpartij. Samen met mijn blonde vriend JJ, die mijn voorganger was bij mijn nieuwe baas.

Zondag stonden opeens mijn oude baasjes voor de deur en nadat ze met mijn lieve nieuwe familie hadden kennis gemaakt mocht ik opeens met hun mee.

Vreemd hoor!

Achterin de auto werd ik getild. Voor de eerste keer, meestal zat ik opgevouwen onder het dashboard met mijn neus op de versnellingspook dus ik had alle ruimte. Maar mijn favoriete houding is toch wel met mijn kop tussen de hoofdsteunen. Zo kan ik alles in de gaten houden.

Aan het einde van de rit stond ik opeens weer voor het huis waar ik ben opgegroeid.

Het ziet er een beetje anders uit want op mijn favoriete plasplek in het grind staat nu een garage en in de tuin is een groot gat met een hoop lekkere modder. Maar de voordeur kon ik feilloos vinden en zelfs mijn bak met speeltjes was er nog! Ik heb een nieuwe zachte mand, een chique drinkbak op pootjes en een grote zak voer. Bezorgd door de KNGF.

De heer des huizes meneer Ozzy de kat zette even grote ogen op toen hij me zag maar ik heb alweer een paar keer lekker aan zijn kontje mogen ruiken dus dat komt ook wel weer goed.

De grootste verassing stond opeens 's middags voor de deur, buurhond Saar die ontsnapt was. We hebben even lekker door de tuin gesjeesd samen.

De buurt ken ik ook nog op mijn duimpje. Niets verandert hier. 

Hopelijk gaan we straks naar het park net als vroeger!

BERICHTJE VAN OZZY

Foto: Ozzy met het zwarte knuffeltje
in zijn klauwen kijkend in de camera

Foto: Ozzy ligt op Jomme zijn nieuwe kleed
 met het zwarte knuffeltje

Hier een berichtje van mij; Ozzy de huiskater.

Net voor het nieuwe jaar kregen we post hier in huis. Een kaart van het KNGF en een zwart knuffeltje. Het leek een beetje op het zwarte monster dat hier een tijdje gewoond heeft maar was veel rustiger. Toen ik hem te pakken kreeg heb ik hem even alle hoeken van het huis laten zien om te laten weten dat er maar een baas in huis is en dat ben IK!

Mijn personeel doet een beetje vreemd de laatste week. Via internet kwam een grote doos met de post met een heerlijk zacht dekentje voor in een mand. Het paste alleen niet in mijn mandje en nu ligt het gewoon in de kamer en ik moet zeggen het ligt heerlijk. Ik heb alleen het gevoel dat het niet voor mij bestemd is maar daar trek ik me niets van aan. Ook kwamen er heerlijke kipsnoepjes uit de doos maar die heeft mijn personeel verstopt want ik kan ze nergens meer vinden.

Nog zoiets; mijn etensbak staat opeens weer op het aanrecht in de bijkeuken. Met mijn dikke hangbuik kan ik er maar moeilijk op springen maar mijn personeel zegt zolang ik ook nog in bomen en op daken kan klimmen is het aanrecht een makkie. Zelf zitten ze gewoon aan tafel te eten. Ik zal hun bord eens op de afzuigkap zetten en kijken wat ze daar van vinden!

Vrouwtje zegt dat er zondag een verassing komt.....

Nou ben benieuwd!!!!!

ARME JOMME

 31 december en de KNGF aan de telefoon. Even dacht ik nog dat het over onze nieuwe pleegpup zou gaan maar dat zou nog ietsje te vroeg zijn. Die hebben we pas in maart gepland.

Slecht nieuws over Jomme zei ze. En toen wist ik eigenlijk al waar het over ging. We hebben namelijk contact met Jomme zijn nieuwe baasje en een huisvriendin van hem en zodoende wisten we al dat Jomme de afgelopen maanden twee keer een soort toeval had gehad.

De vraag was; of hij weer terug naar ons mocht komen om het onderzoektraject in te gaan. Observeren en filmen als we een toeval waarnemen. Bloedonderzoeken en scans in Utrecht. We hoefden er niet lang over na te denken want Jomme is een superlieve hond.

Voor ons natuurlijk fijn om hem weer in huis te hebben maar het is natuurlijk geen goed nieuws voor zijn baasje. Die moet nu al zijn nieuwe maatje missen en het zonder blindengeleidehond doen de komende tijd. Ze waren net een beetje aan elkaar gewend denk ik maar zo. Plus je weet van te voren niet hoe lang dit traject gaat duren!

Dus we hopen dat we er snel achter zullen komen wat er scheelt en dat hij snel, met een postzegel op zijn kont weer terug richting Slagharen kan gaan.

We zullen snel horen wanneer hij richting Vlissingen zal komen en dan gaan we weer van hem genieten. Jomme heeft vakantie en hoeft niet te werken.

Nu nog snel aan de slag met het verven van mijn witte fotostudiootje voordat de zwarte haren ons weer om de oren vliegen!