KNALLEN IS BEGONNEN

Foto: een beetje saai maar weer Jomme in het park
zittend voor het riet.

Het nadert het einde van het jaar en dan is er meer herrie op straat.
Hele harde herrie. Knallen met lichtflitsen en rook.

Ik ben er niet bang voor maar vrouwtje is als de dood dat er vuurwerk naar ons gegooid word en ik dan in paniek raak en hierdoor afgekeurd zal worden. Zal je net zien, zouden ze de allergie onder controle krijgen en dan keuren ze me hierop af!

Tot nu toe gaat het met mij goed. In het park kwamen we een hondje tegen dat heel erg bang is voor vuurwerk en dat sinds het begin van de eerste knal deze maand met zijn staart tussen zijn benen rond loopt. Heel zielig. Hij had ook helemaal geen zin om te spelen. Was alleen maar alert wanneer de volgende knal zou komen.

Nog een paar nachtjes slapen. 

Dan een dag en nacht met heel veel knallen. 

Dan een stoep vol rode rotzooi. 

Kijk er nu al (niet) naar uit!

VOOR DE EERSTE KEER ACHTERIN.

Foto: Jomme bij zijn deken en knuffel .
hij kijkt toe terwijl baasje de auto inpakt.

Omdat ik altijd klem zit tussen de benen van vrouwtje op lange ritten mag ik nu op lange ritten de kofferbak in. Het is niet een dichte donkere bak hoor maar gewoon bagageruimte in een grote achterbak.
Het baasje was al druk aan het inpakken en had mijn deken voor de auto neer gelegd. Die heb ik maar weer naar binnen gesleept want vrouwtje was nog binnen. En hoeveel ik ook van mijn baasje hou vrouwtje is mijn echte baasje!

BROKJES VOOR DE KERST.

Foto: Jomme kijkt vanaf de achterbank naar ons
eerst met zijn kop tussen de hoofdsteunen.
later met kop op hoofdsteun in het midden.

Vandaag is het tweede kerstdag en we zijn weer thuis. Maar vanavond weer de hort op om te eten. Niet ik hoor, want ik sta nog steeds op een karig dieet. Twee keer 135 gram en nog steeds geen lekkere kluif erbij of zo. Ze hebben af en toe wel medelijden met me en terecht. Maar met mijn oren gaat het goed. Dat denken ze want ze zien niets gek groeien en ze ruiken ook normaal. Mijn vacht glimt mooi en van krabben of schudden met mijn kop is ook geen sprake! Tot zo ver gaan we de goede kant op. Juf E heeft nog gebeld van de KNGF. Gewoon doorgaan met het maggi-voer zei ze. Nu heeft ze lekker vakantie en belt in het nieuwe jaar weer op. Zelf heeft ze vast een lekkerder en gevarieerder dieet!

De dag voor Kerst begon onze reis door Nederland. We zijn eerst met een auto vol eten naar Zwolle gereden naar het baasje zijn moeder. Daar hebben ze met pannetjes op een grillplaat het hele huis in de rook gezet en gingen toen lekker naar boven om te slapen. Mij lieten ze gewoon in de woonkamer met etensluchtjes liggen. Ben als protest maar eens lekker op de bank gaan slapen want dat mag thuis nooit.

De volgende dag gingen we naar de Oma van het vrouwtje in Soest. De weg naar haar voordeur herkende ik goed. Mij herkende ze niet meer, maar mijn baasjes ook niet in het begin dus dat was een troost voor mij. Ze lag nog lekker in bed. Maar als je zo oud bent mag dat ook wel. Ze is al over de helft van haar 107 ste levensjaar!
Eigenlijk wilde ze er niet uit komen want haar mandje was zo lekker warm. Maar ik heb gewoon mijn snuit in haar hand gelegd en toen ze zei:''Van wie is die hond". En daarna:'' die mag hier wel blijven'!!!!
En zo hebben we haar uit bed gekregen en herkende ze gelukkig mijn baasjes ook weer.

De volgende rit was weer naar huis waar we allemaal lekker ergens neer plofden. Het baasje in zijn relaxstoel, vrouwtje op de bank en ik in mijn mand.
Ik kreeg als kerst diner, hoe kan het ook anders, 135 gram hypoallergeen voer en de baasjes de restjes van de lunch.
Straks gaat vrouwtje weer de keuken in voor vanavond. Hapjes voor een buffettafel bij haar zusje.

Ach wat doen ze toch allemaal ingewikkeld. 

Gewoon simpel een bakje brokken. 

Hap slik weg en ook nog eens geen afwas!

IK BEN BRAAF

Foto; Jomme kijkt achterom
op het strand

Ik ben nog steeds superlief vinden ze hier thuis.

Vrouwtje kan wel eens mopperen als ze geen zin heeft om uit te gaan maar we zijn toch iedere dag de hort op. Baasje heeft nu vakantie en die mocht ook een wandeling voor zijn rekening nemen vond ze. Ik mijn pak aan en hij zijn winterjas. Beetje vreemd want het vrouwtje bleef binnen staan kijken terwijl ik achterom bleef kijken waar ze toch bleef.
Ze had zich net met een boek op de bank geinstaleerd toen we na 2 minuten alweer terug waren. Die wil niet mee zei de baas! Nou dat vond het vrouwtje maar flauwekul en ze is een eind met ons mee gelopen om instructies aan de baas te geven.
Toen ik even niet oplette was ze opeens verdwenen! Maar ik deed het goed zei de baas. Ik loodste hem naar alle stoepen en plassen ontweek ik goed zodat mijn pootjes niet nat werden en zijn schoenen wel!

's Middags mocht ik bij de baas blijven want er moesten kerstboodschappen gedaan worden. ''Wees maar blij dat je niet mee was zei ze tegen mij''. Ze was 5 verschillende supermarkten in geweest en het was heel druk daar!

Vandaag weer naar het strand geweest en restaurant-training gehad. Ik heb geluisterd, lief op de grond onder de tafel gelegen en op het strand gerend.

Super zondag dus!!!!

BOS

Foto: Jomme zittend op het bospad

Wat een weelde dat we dicht bij park, bos en strand wonen. Iedere dag springen we in de auto voor de ochtendwandeling. De auto ziet er ondertussen alweer lekker smerig uit met al die modder poten -en schoenen en de wekelijkse lading zand. De robot stofzuiger heeft nog nooit zo vol gezeten sinds ik weer in huis ben en draait overuren. Ik begin al wel een beetje te wennen aan dat lawaai ding trouwens.
Verder slaap ik en probeer vriendjes te worden met de kat maar dat is een beetje een oud chagrijn want spelen wil hij nooit!

UITWAAIEN OP HET STRAND

Foto: Jomme zit netjes te wachten op zijn commando vrij.
Kont in het zand en paalhoofden met baasje op de achtergrond.

Foto: Jomme  en baasje staan te wachten tot ik klaar ben
met fotograferen.

Na de regen en storm van gisteren vanochtend lekker naar het strand geweest.
Zelfs het baasje ging mee wandelen!

Het park en het bos zijn leuk maar het strand is mijn favoriete uitlaatplaats.
Zelfs de camera mocht mee. Al zou het voortaan wel handig zijn om daar een volle batterij in te stoppen.

Er waren veel andere honden om mee te spelen. En allemaal zijn ze anders. Groot, klein, met en zonder krullen, zwart, bruin, geel of gevlekt. Degene zonder bal hebben meestal wel interesse om te spelen!

Ik kwam keurig terug als ze me riepen of floten en ik heb laten zijn wat ik enorm snel kan rennen. Dat komt vast doordat ik zo lekker slank ben.
Af en toe hielden de baasjes hun hart vast als ik door de paalhoofden heen sjeesden als er een andere hond achter me aan zat maar ik weet tot nu toe precies welke palen ik uit moet kiezen. Voor de baasjes is dit af en toe een hele zoektocht naar palen die ver genoeg uit elkaar staan. Misschien moeten ze ook maar eens op dieet. In de garage staat een hele grote zak waarvan je heerlijk slank blijft. En het ruikt nog heerlijk naar maggi ook!

WEGEN

Foto: Jomme op de weegschaal bij de dierenarts.

Vandaag ging de wandeling richting dierenarts. O wat was ik bang voor deze kliniek in mei dit jaar. Ik rook wel waar ik was maar zette toch mijn beste pootje voor.

In de wachtkamer zat een hond verkleed als lamp. En een kat zat in een doos met tralies zijn lot af te wachten. Ik deed net of ik ze niet zag maar hield wel alles scherp in de gaten.

Gelukkig hoefde ik alleen maar even op de weegschaal en stonden we zo weer buiten.

Ik weet ondertussen de weg alweer goed naar huis te vinden. Ook naar het speelveldje trouwens. Gisteren was er een jonge labradoodle om mee te ravotten. Dat is toch wel een stuk leuker dan normaal. Meestal is er niemand op het speelveld en snuffel ik wat af om de tijd te doden. Gelukkig gaan we ook iedere dag naar het park om te wandelen en daar is meestal wel een andere viervoeter om mee te rennen.

Vandaag ook mijn laatste oorzalf gekregen. Het sopt altijd lekker als ze het masseren. En hoe hard ik daarna ook schud met mijn oren het gaat er niet uit! Nu afwachten of mijn oorontsteking weg blijft of weer terugkomt!

SCHOOTHOND

Foto: Jomme met zijn kop op schoot ligt heerlijk te slapen.

Ik lig meestal lekker te slapen in mijn mand. In de kamer of in de keuken. Het kleed in de keuken heeft de kat ook jammer genoeg ontdekt dus ik moet af en toe checken of die vrij is!

Gisteren ging het vrouwtje lekker op de grond zitten en ik ben er maar eens lekker bij gaan liggen. Kop op haar schoot en de rest van mijn lichaam lekker tussen en op haar benen. Ze kon geen kant meer op en ik werd lekker over mijn bol en rug geaaid. Altijd heel stil blijven liggen en net doen of je slaapt. Dat is de beste strategie. Dan vindt ze het zielig om op te staan en mij uit mijn slaap te halen. Helaas het duurde maar drie kwartier. Toen ging ze zelf lekker op de bank liggen en kroop ik weer met een diepe zucht in mijn eigen mand!

EERSTE WEEK

Foto: Jomme staat bij de schuimkragen van de zee
en kijkt in de verte waar honden aan het spelen zijn.

Vandaag alweer een week terug op mijn tweede honk. Het eerste was natuurlijk in de kraammand van moeder Jetta met al mijn zwarte broers en zusjes.

Het voelt alsof ik niet weg ben geweest. Zelfs de mand voelt vertrouwd met al die losse kussens en dekentjes!

Ze zeggen dat ik volwassen ben geworden. Ik schijn lekker relax te zijn en welopgevoed. Zelfs nu ik wel een heel karig dieet heb schooi ik nooit en lig meestal lekker in mijn mand te slapen of om me heen te kijken.

Wel heb ik de eerste week heel goed mijn vrouwtje in de gaten gehouden. Ging ze even naar de gang dan zat ik met mijn neus aan het deurraampje geplakt. Trekt ze haar jas aan dan zorg ik dat ik ook klaar sta. Moet ze naar de WC? Nou dan ga ik het liefste ook mee!
De eerste keer dat ze er zonder mij vandoor ging moest ik even piepen terwijl mijn baasje gewoon bij me achter bleef. Nu mag ze gewoon de hort op zonder mij want ik weet dat ze gewoon weer bij me terug komt.

Verder wandelen we weer iedere dag tussen de buien door of in de buien want het weer is een beetje omgeslagen. Vandaag storm en de wind giert zo door de bomen dat ik af en toe eens achterom kijk waar dat geluid toch vandaan komt!

HONDENWEER

Foto: Jomme zit naast een bankje in het park

De eerste dagen was het prachtig weer en hebben we allebei genoten van de wandelingen.
Vandaag regen, wind en kouder!
Dat noemen ze hondenweer geloof ik en geen flauw idee waarom. Geen hond vindt dit weer lekker hoor!

Maar geen excuses, door weer en wind we gaan aan de wandel.
Of vrouwtje het nu leuk vind of niet!
Halverwege de wandeling de Intratuin ingedoken om wat op te drogen en ik wilde daarna meteen dezelfde weg terug lopen want dat was de kortste weg naar huis. Helaas ik moet nog steeds luisteren en mag niet mijn eigen weg kiezen.

Vanmiddag belde de KNGF op om te horen hoe horen hoe het met me gaat.
Ik heb vandaag mijn oorzalf gekregen en volgende week is de laatste keer. Dan gaan we kijken of de gisten weg zijn. Maar hoe.... dat weten we nog niet.
Kerst zit er tussen en we wonen heel ver weg van Amstelveen. Niet om even op en neer te gaan in deze drukke tijd.
Daarna moeten we gewoon doorgaan met mijn voer om te kijken of de oorontsteking terug komt. Ik mag dus niet klapperen met mijn oren of jeuken.

We wachten het maar af allemaal.
En hopen natuurlijk dat het allemaal goed zal komen!

NAAR HET STRAND

Foto; in het ochtendzonnetje op het strand met mijn baasje.
onze silhouetten in het natte zand.

Het is prima toeven hier tot nu toe.

We zijn iedere dag nog naar het park/bos geweest en vandaag zelfs naar het strand. Baasje was ook vrij dus met zijn drietjes op pad. Ik wist meteen waar we waren en loodsten ze naar de lange trap waar ik enthousiast maar toch ook wel redelijk rustig de trap op liep.

Daarna kreeg ik het commando vrij! Het allerleukste commando dat ik ken; of je mag aanvallen op je eten, je mag uit je mand, hoeft niet te blijven zitten of je mag rennen. En wat is er nou leuker dan te rennen in zo'n grote zandbak die hier bijna voor de deur ligt.
Er waren andere honden waar ik voorzichtig op af ga want je weet maar nooit wie je voor je hebt. Er was een enorme grote groep trimmers maar die heb ik ook met rust gelaten want iedere keer als vrouwtje me riep heb ik goed geluisterd en kwam ik aangerend. De baasjes zijn trots op me en noemen me vaak een good boy!

Wat wel anders is dan de eerste maanden dat ik hier was is mijn eten. Ik krijg nu 2 keer 135 gram Royal Canin anallergenic en daar haalt ze ook nog wat van af om als beloninkjes te geven gedurende de dag. Ik ben dan ook supermooi slank. Ik herinnerde me dat in de garage altijd een grote pot met kluifjes stond dus daar ga ik af en toe eens een kijkje nemen. Daar zit helaas niets in! Zo jammer.

Van mijn allergie merken ze hier niet zo veel. Ik schijn wat gist in mijn oren te hebben maar ik ben niet overdreven aan het jeuken, likken of bijten en ook mijn huid ziet er mooi glimmend uit. Morgen krijg ik mijn wekelijkse oorzalf in en we zullen in de toekomst wel horen wat het traject is dat we moeten ondergaan.

Vanmiddag gaat vrouwtje de hort op. Ze gaat de laatste maand fotograferen in het Tuinhuis voor haar 12 maanden expositie van deze dagbesteding volgende maand. Ik mocht dinsdag mee de uitnodigingen brengen. Ze waren allemaal verbaasd me weer te zien en ik heb van allemaal weer een knuffel gehad!

LOGEREN

Foto: Jomme tussen het hoge gras
van het park

Gisteren werd ik uit de kennel opgehaald, weg van blonde vriendin Hannie. Misschien omdat ik eruit zie als zwarte Piet en die is tegenwoordig verbannen uit het straatbeeld en misschien ook wel uit de kennels. Ik weet het niet zo goed hoor maar in ieder geval ben ik weer terug in het Zeeuwse.

De reis hier naar toe was weer lang. Opgevouwen onder het dashboard maar wel heel vertrouwd zo met mijn snuit op de versnellingsbak. Toen ik de oprit op reed viel het kwartje, ik ben gewoon weer terug bij mijn pleeggezin en die mevrouw die me ophaalde en waar ik eerlijk gezegd totaal geen oog voor had tot haar verdriet is mijn oude vrouwtje!

Ik heb meteen het huis weer eens verkend maar rook alleen een bekende kattengeur. Mijn hondenlucht was verdwenen maar ik ben ondertussen al weer flink mijn best aan het doen om het weer lekker naar hond te laten ruiken. Er was wel het een en ander veranderd hier in huis. Er staat een mooie bank en er ligt een fris ruikend kleed op de vloer. Een lekkere relaxstoel die schijnbaar voor het baasje en de kat bedoeld is en er rijdt een vreemd ding door de kamer die stofzuigt. Daar moet ik nog even aan wennen en die zal ik voldoende haren geven de komende tijd zodat hij nooit werkeloos in de oplader hoeft te staan.

Vanochtend zijn we naar het park geweest. Ik wist feilloos de route nog en ik heb lekker rond gehuppeld. Ik heb laten zien dat ik goed kan luisteren en ondertussen heeft het vrouwtje weer wat voertjes als beloning in haar jaszakken.

Maar ondanks dat ik heel lief was heb ik toch even aan het eind van de wandeling een duik in de bosjes genomen en daar heel snel door de poep gerold met mijn kop. Heerlijk!
Maar ik was de enige die het lekker vond ruiken. De auto ruikt nu ook heerlijk. Thuis kregen we samen een sopje uit een emmer met warm water!

DAAR BEN IK WEER!!!!

Foto: Jomme zit in het bos.
 en houdt de omgeving scherp in de gaten.

Foto: Kat zit buiten voor de deur
en ziet een kwispelende staart
 van Jomme.

Foto: Jomme tussen de herfstbladeren.

Vanochtend de wekker gezet en om 8.45 in de auto gestapt richting Amstelveen. Op de radio schalde de kerstliedjes uit Skyradio en de laaghangende zon scheen pal in mijn ogen.

Het zou een lange rit worden met ongelukken, files, zon en stortbuien maar met Jomme zijn komst in mijn hoofd had ik het er graag voor over!

In Amstelveen stond de koffie klaar en werd er al snel een grote mand met inhoud voor mijn voeten gezet.
Voer, kam, borstel, vlooiendruppels, wormenkuur, drink-en voerbakken, zalf voor poot, oorzalf, fluitje, riem en hesje. De benodigdheden voor de komende maanden!

En toen gingen ze Jomme ophalen uit de kennel.
Ik had natuurlijk op een feest van herkenning gerekend maar kwam van een koude kermis thuis. Meneer had alleen oog voor de trainers die lekker aan hun boterham zaten. Even een aai bij mij halen en weg was hij weer.
Aan de ene kant niet leuk maar als je het positief bekijkt missen ze je dus niet! Of ze assosieren op de kennel hun trainers als familie dus dat is wel een goed teken.
Met al het spul in de auto doorgereden naar mijn Oma in Soest. Nou die herkende hij prima. Hij liep feilloos naar de juiste voordeur en ze werd overladen met likken.

Hierna een pitstop in het bos. Feest voor beide en wat luisterde hij goed. Bij iedere roep kwam hij aangerend en stond netjes aan mijn linkerbeen geplakt! Hij keek wel erg vaak naar mijn jaszak maar daar was nog geen brokje in te vinden. Hij mag nu alleen nog maar dieetvoer en niets anders. En de voerzak zat potdicht achter in de autobak!

Daarna nog ruim twee uur in de auto terug naar Zeeland. Een hele rit met weer de laaghangende zon in mijn ogen en af en toe een fikse bui. De hele dag prachtige regenbogen gezien!

Thuis herkende hij alles. Eerst de kat die bij het horen van de auto alweer voor de voordeur zat.
Nadat ze elkaar uitgebreid besnuffeld hadden koos die maar weer het hazenpad. Alsof hij wilde zeggen; 'Komt dat zwarte monster weer hier wonen. Dat is niet met mij besproken hoor!'

Jomme verkende het huis op zijn gemak, haalde zijn gewassen speeltjes uit de doos die daar altijd is blijven staan en plofte even later in zijn mand om daar in slaap te vallen. Totdat de baas thuis kwam uit zijn werk.
En wat bij mij uitbleef werd bij hem een feest van herkenning!

Net nog een avondwandeling gemaakt in tenue.
Wat een verschil met vanochtend. Hij was duidelijk aan het werk. Geconcentreerd loosde hij me door de straten en omzeilde geparkeerde auto's. Stevig looptempo ook.
Morgen gaan we zien hoe alles zich verder ontwikkeld in huize Jomme!