LOGEREN

Foto: Jomme tussen het hoge gras
van het park

Gisteren werd ik uit de kennel opgehaald, weg van blonde vriendin Hannie. Misschien omdat ik eruit zie als zwarte Piet en die is tegenwoordig verbannen uit het straatbeeld en misschien ook wel uit de kennels. Ik weet het niet zo goed hoor maar in ieder geval ben ik weer terug in het Zeeuwse.

De reis hier naar toe was weer lang. Opgevouwen onder het dashboard maar wel heel vertrouwd zo met mijn snuit op de versnellingsbak. Toen ik de oprit op reed viel het kwartje, ik ben gewoon weer terug bij mijn pleeggezin en die mevrouw die me ophaalde en waar ik eerlijk gezegd totaal geen oog voor had tot haar verdriet is mijn oude vrouwtje!

Ik heb meteen het huis weer eens verkend maar rook alleen een bekende kattengeur. Mijn hondenlucht was verdwenen maar ik ben ondertussen al weer flink mijn best aan het doen om het weer lekker naar hond te laten ruiken. Er was wel het een en ander veranderd hier in huis. Er staat een mooie bank en er ligt een fris ruikend kleed op de vloer. Een lekkere relaxstoel die schijnbaar voor het baasje en de kat bedoeld is en er rijdt een vreemd ding door de kamer die stofzuigt. Daar moet ik nog even aan wennen en die zal ik voldoende haren geven de komende tijd zodat hij nooit werkeloos in de oplader hoeft te staan.

Vanochtend zijn we naar het park geweest. Ik wist feilloos de route nog en ik heb lekker rond gehuppeld. Ik heb laten zien dat ik goed kan luisteren en ondertussen heeft het vrouwtje weer wat voertjes als beloning in haar jaszakken.

Maar ondanks dat ik heel lief was heb ik toch even aan het eind van de wandeling een duik in de bosjes genomen en daar heel snel door de poep gerold met mijn kop. Heerlijk!
Maar ik was de enige die het lekker vond ruiken. De auto ruikt nu ook heerlijk. Thuis kregen we samen een sopje uit een emmer met warm water!