 |
| Foto: Jomme zit in het bos. en houdt de omgeving scherp in de gaten. |
 |
| Foto: Kat zit buiten voor de deur en ziet een kwispelende staart van Jomme. |
 |
| Foto: Jomme tussen de herfstbladeren. |
Vanochtend de wekker gezet en om 8.45 in de auto gestapt richting Amstelveen. Op de radio schalde de kerstliedjes uit Skyradio en de laaghangende zon scheen pal in mijn ogen.
Het zou een lange rit worden met ongelukken, files, zon en stortbuien maar met Jomme zijn komst in mijn hoofd had ik het er graag voor over!
In Amstelveen stond de koffie klaar en werd er al snel een grote mand met inhoud voor mijn voeten gezet.
Voer, kam, borstel, vlooiendruppels, wormenkuur, drink-en voerbakken, zalf voor poot, oorzalf, fluitje, riem en hesje. De benodigdheden voor de komende maanden!
En toen gingen ze Jomme ophalen uit de kennel.
Ik had natuurlijk op een feest van herkenning gerekend maar kwam van een koude kermis thuis. Meneer had alleen oog voor de trainers die lekker aan hun boterham zaten. Even een aai bij mij halen en weg was hij weer.
Aan de ene kant niet leuk maar als je het positief bekijkt missen ze je dus niet! Of ze assosieren op de kennel hun trainers als familie dus dat is wel een goed teken.
Met al het spul in de auto doorgereden naar mijn Oma in Soest. Nou die herkende hij prima. Hij liep feilloos naar de juiste voordeur en ze werd overladen met likken.
Hierna een pitstop in het bos. Feest voor beide en wat luisterde hij goed. Bij iedere roep kwam hij aangerend en stond netjes aan mijn linkerbeen geplakt! Hij keek wel erg vaak naar mijn jaszak maar daar was nog geen brokje in te vinden. Hij mag nu alleen nog maar dieetvoer en niets anders. En de voerzak zat potdicht achter in de autobak!
Daarna nog ruim twee uur in de auto terug naar Zeeland. Een hele rit met weer de laaghangende zon in mijn ogen en af en toe een fikse bui. De hele dag prachtige regenbogen gezien!
Thuis herkende hij alles. Eerst de kat die bij het horen van de auto alweer voor de voordeur zat.
Nadat ze elkaar uitgebreid besnuffeld hadden koos die maar weer het hazenpad. Alsof hij wilde zeggen; 'Komt dat zwarte monster weer hier wonen. Dat is niet met mij besproken hoor!'
Jomme verkende het huis op zijn gemak, haalde zijn gewassen speeltjes uit de doos die daar altijd is blijven staan en plofte even later in zijn mand om daar in slaap te vallen. Totdat de baas thuis kwam uit zijn werk.
En wat bij mij uitbleef werd bij hem een feest van herkenning!
Net nog een avondwandeling gemaakt in tenue.
Wat een verschil met vanochtend. Hij was duidelijk aan het werk. Geconcentreerd loosde hij me door de straten en omzeilde geparkeerde auto's. Stevig looptempo ook.
Morgen gaan we zien hoe alles zich verder ontwikkeld in huize Jomme!
In Amstelveen stond de koffie klaar en werd er al snel een grote mand met inhoud voor mijn voeten gezet.
Voer, kam, borstel, vlooiendruppels, wormenkuur, drink-en voerbakken, zalf voor poot, oorzalf, fluitje, riem en hesje. De benodigdheden voor de komende maanden!
En toen gingen ze Jomme ophalen uit de kennel.
Ik had natuurlijk op een feest van herkenning gerekend maar kwam van een koude kermis thuis. Meneer had alleen oog voor de trainers die lekker aan hun boterham zaten. Even een aai bij mij halen en weg was hij weer.
Aan de ene kant niet leuk maar als je het positief bekijkt missen ze je dus niet! Of ze assosieren op de kennel hun trainers als familie dus dat is wel een goed teken.
Met al het spul in de auto doorgereden naar mijn Oma in Soest. Nou die herkende hij prima. Hij liep feilloos naar de juiste voordeur en ze werd overladen met likken.
Hierna een pitstop in het bos. Feest voor beide en wat luisterde hij goed. Bij iedere roep kwam hij aangerend en stond netjes aan mijn linkerbeen geplakt! Hij keek wel erg vaak naar mijn jaszak maar daar was nog geen brokje in te vinden. Hij mag nu alleen nog maar dieetvoer en niets anders. En de voerzak zat potdicht achter in de autobak!
Daarna nog ruim twee uur in de auto terug naar Zeeland. Een hele rit met weer de laaghangende zon in mijn ogen en af en toe een fikse bui. De hele dag prachtige regenbogen gezien!
Thuis herkende hij alles. Eerst de kat die bij het horen van de auto alweer voor de voordeur zat.
Nadat ze elkaar uitgebreid besnuffeld hadden koos die maar weer het hazenpad. Alsof hij wilde zeggen; 'Komt dat zwarte monster weer hier wonen. Dat is niet met mij besproken hoor!'
Jomme verkende het huis op zijn gemak, haalde zijn gewassen speeltjes uit de doos die daar altijd is blijven staan en plofte even later in zijn mand om daar in slaap te vallen. Totdat de baas thuis kwam uit zijn werk.
En wat bij mij uitbleef werd bij hem een feest van herkenning!
Net nog een avondwandeling gemaakt in tenue.
Wat een verschil met vanochtend. Hij was duidelijk aan het werk. Geconcentreerd loosde hij me door de straten en omzeilde geparkeerde auto's. Stevig looptempo ook.
Morgen gaan we zien hoe alles zich verder ontwikkeld in huize Jomme!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten