 |
Foto: Jomme ligt af op onze dagelijkse wandeling door de wijk.
Bij het water.
|
Als beloning omdat ik lief was geweest op mijn eerste stadsbezoek mocht ik 's middags ook nog eens mee naar het park.
Soms heb ik geluk en zijn er heel veel honden om mee te spelen en soms heb je pech. Dan liggen ze thuis allemaal in hun mand.
Pech dus.
Geen hond te bekennen.
Dus samen met vrouwtje door allerlei nieuwe bospaadjes gelopen. Heerlijk vind ik dat als ik daar los mag lopen. Hoe smaller de paadjes hoe harder ik er doorheen sjees.
Opeens kwamen we 2 golden retrievers tegen dus ik erop af.
Omdat er eentje aan de lijn zat begon mijn vrouwtje mij terug te fluiten en het duitse baasje van de retrievers begon heel hard te gillen in het duits. We hadden geen idee wat er aan de hand was. Misschien wel een hele valse hond al zag hij er uit als een lieve sukkel.
Heb toch maar naar de fluit geluisterd tot opluchting van mijn vrouwtje.
Was ist los zei vrouwtje in het duits tegen mij. Maar waarom dat mens zo gilde zullen we wel nooit te weten komen.
Verderop in de wandeling lag er een dode vis langs de kant van de sloot. Heel interessant want hij rook heel erg lekker.
Weer die fluit!
Duurde even voordat ze me aandacht had.
100 meter verderop had ik weer een half ontbonden vis gevonden en daar ben ik lekker in gaan rollen.
Heerlijk vond ik.
Jakkes vond mijn vrouwtje.
Met open ramen zijn we weer naar huis gereden. De lucht was niet te harden in de auto. Thuis mocht ik zelfs niet naar binnen.
Eerst werd de groene teil weer gevuld met lauw water en kwam de shampoo tevoorschijn.
Dit was voor mij geen leuk einde van de dag.
Die teil is klein.
Het water nat.
De shampoo ruikt fris.
En ik stink niet meer naar rotte vis.
Soms heb ik geluk en zijn er heel veel honden om mee te spelen en soms heb je pech. Dan liggen ze thuis allemaal in hun mand.
Pech dus.
Geen hond te bekennen.
Dus samen met vrouwtje door allerlei nieuwe bospaadjes gelopen. Heerlijk vind ik dat als ik daar los mag lopen. Hoe smaller de paadjes hoe harder ik er doorheen sjees.
Opeens kwamen we 2 golden retrievers tegen dus ik erop af.
Omdat er eentje aan de lijn zat begon mijn vrouwtje mij terug te fluiten en het duitse baasje van de retrievers begon heel hard te gillen in het duits. We hadden geen idee wat er aan de hand was. Misschien wel een hele valse hond al zag hij er uit als een lieve sukkel.
Heb toch maar naar de fluit geluisterd tot opluchting van mijn vrouwtje.
Was ist los zei vrouwtje in het duits tegen mij. Maar waarom dat mens zo gilde zullen we wel nooit te weten komen.
Verderop in de wandeling lag er een dode vis langs de kant van de sloot. Heel interessant want hij rook heel erg lekker.
Weer die fluit!
Duurde even voordat ze me aandacht had.
100 meter verderop had ik weer een half ontbonden vis gevonden en daar ben ik lekker in gaan rollen.
Heerlijk vond ik.
Jakkes vond mijn vrouwtje.
Met open ramen zijn we weer naar huis gereden. De lucht was niet te harden in de auto. Thuis mocht ik zelfs niet naar binnen.
Eerst werd de groene teil weer gevuld met lauw water en kwam de shampoo tevoorschijn.
Dit was voor mij geen leuk einde van de dag.
Die teil is klein.
Het water nat.
De shampoo ruikt fris.
En ik stink niet meer naar rotte vis.
Vanochtend weer mijn normale wijkrondje gelopen.
Op het stuk waar ik normaal los mag lopen stond een vrouwtje, nog net niet in haar ochtendjas en met krulspelden haar hond uit te laten. Schoothondje aan de lijn en peuk in de mond.
Ze zagen er niet naar uit dat ze het komende kwartier van hun plek zouden komen.
Helaas toen moest ik ook weer aan de lijn en zijn we maar weer helemaal terug gelopen naar een ander veldje waar ik toch nog even vrij mocht rennen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten