Zo dat is een hele mond vol die titel!
Eergisteren kreeg vrouwtje dus een telefoontje van de KNGF. Ze durfden het niet aan om met me verder te gaan. Ondanks dat ik hier in Zeeland geen aanvallen meer heb gehad, dat mijn bloed best goed is en dat ik lief en betrouwbaar ben.
Misschien dat ik nooit meer een aanval krijg, misschien krijg ik er morgen eentje of misschien over 3 jaar pas weer. Maar dat ik tijdens mijn werk midden in het verkeer een aanval zou krijgen is te gevaarlijk zowel voor mij als voor mijn nieuwe baas N. Vandaar dat ze de knoop hebben doorgehakt en dat ik net voor mijn derde verjaardag ben afgekeurd en met pensioen mag. Voor de baasjes een dubbel gevoel want ze hadden me natuurlijk niet in huis genomen voor altijd. En ook raar dat ik niet meer terug ga naar mijn andere baasje en zijn vrienden maar hopelijk krijgen ze daar ook snel weer een nieuwe BGH en komen ze me nog eens bezoeken hier in Zeeland.
Vraag van de KNGF waar mijn gouden mandje naar toe moest? Nou ja gouden mandje? Mijn mand willen ze gewoon terug!
Gelukkig hoefden ze daar niet lang over na te denken. Ik mag blijven! In het huis waar ik als pup de vloerkleden heb vol gepiest (die vervangen zijn door nieuwe), waar tegenwoordig mijn vieze neusjes weer op de ramen staan geplakt, waar ik momenteel weer een rijkelijk zwart haren tapijt achter laat. Waar inbrekers ons huis overslaan door mijn waakse geblaf.
Alleen meneer de kat weet het nog niet maar die houden we in het ongewisse.
De adoptiepapieren worden in orde gemaakt en dan ben ik officieel een huishond en ga ik helpen met het opvoeden van een nieuwe pup die bijna geboren wordt.
O ja dat zou ik bijna vergeten. Ik ben jarig vandaag.
3 jaar. Nog geen verjaardag gemist hier in huis! Er werd voor me gezongen en ik kreeg een dode eend. En een nieuwe halsband!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten