Ik ben nog steeds heel erg waaks. Dus als de bel gaat wil ik er als de kippen bij zijn. Vrouwtje ook want die wil me altijd voor zijn zodat ik niet vol enthousiasme naar het hek storm om iemand al blaffend te verwelkomen.
De nieuwe postbode is bang voor me. Maar dat is toch wel een beetje een vreemde man. Hij kijkt altijd weg en heeft vrouwtje nog nooit begroet. Ik klink ook wel erg eng hoor!
Maar goed, maandag ging de bel van het hek weer eens, dat is een lange klingel en de patiodeuren waren al dicht dus ik storm naar de keuken om via de gang mee te glippen met degene die de deur open gaat doen. Vrouwtje weer natuurlijk. Ik had zo'n vaart dat ik de bijkeuken invloog en vrouwtje snel de deur achter zich dicht trok om naar de poort te lopen. Wat ze niet zag was dat ik doorschoot en in een epileptisch insult schoot maar gelukkig had het baasje het door en heeft me getroost en geaaid tot het weer een beetje over was. Ik heb nog lang lopen hijgen en trillen en was even totaal niet bereikbaar in mijn koppie.
Ik heb iedereen behoorlijk laten schrikken, zelfs mijn kleine zus!
Gelukkig gaat het nu weer goed met me.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten