5 MEI

Foto: Jomme ligt af op een rustig stukje 

van het bevrijdingsfestival

Hoe vaak kan je vrouwtje trots op je zijn????
Heel vaak deze week.
Ten eerste glom ze bijna toen ik slaagde voor mijn eindloopje op vrijdag.
Gisteren toen ik lief en geduldig was bij de dodenherdenking.
Maar vandaag, op het drukke bevrijdingsfestival in Vlissingen, was wel een dag waar ik heel veel complimentjes kreeg van haar.

We hadden het laatste parkeerplekje in de stad. Mazzel dus, want anders waren we weer naar huis gereden.
Ik mocht, als geleidehond in opleiding, alle festival terreinen op. Alle andere honden mochten niet naar binnen.

Ik heb vrouwtje netjes langs alle mensen geleid die naar de muziek aan het luisteren waren. Er waren best veel dingen gaande op verschillende plekken in de stad en we hebben ze allemaal gezien. De muziek stond keihard, de kraampjes roken lekker naar hamburgers en worsten maar ik liet me nergens door afleiden.

Vrouwtje denkt nu dat ik het ook wel in de grote stad ga redden. Tenminste dat zei ze tegen me omdat ze me zo'n knappert vond vandaag!

Ik moest ook even af gaan liggen. Dan legt ze mijn riem naast me en gaat zelf een eindje verderop staan. Ik hou haar natuurlijk goed in de gaten en wacht gewoon af tot ze terug komt en ik mijn lekkers krijg.
Eerst keken de festivalgangers naar me en vonden me knap en lief. Dat zeggen ze nooit eens direct tegen mij hoor. Nee alleen maar tegen het vrouwtje. Alsof zei mooi stil blijft liggen op commando. Die doet niets toch? Ik ben degene die netjes blijft liggen!

Toen kreeg ik opeens een camera voor mijn neus van de PZC, de lokale krant. Ik heb even lekker in de lens gekeken met een grote kwijl aan mijn bek. Daarna kreeg ik ook nog een filmcamera van omroep Zeeland voor mijn snufferd. Jammer dat vrouwtje zo druk was met kijken want dit had natuurlijk een veel leukere foto opgeleverd dan die suffe foto die nu bij dit blogje staat!