MIDDELBURG

Foto: klaar voor vertrek, 

ik moet eerst nog even plassen in de goot

Foto: Ik lig onder de bank in de bus 

met mijn kop naar de voeten van de passagiers achter ons

Foto: netjes wachten voor de open brug

Vandaag nog steeds een stuk koeler dus er kan weer eens geoefend worden.
Samen met mijn vrouwtje werd ik in Middelburg gedropt door de baas.
Met mijn jas aan gingen we een stuk lopen.
Eerst door de drukke winkelstraat. Wat veel mensen. Het is hier nog steeds hoogseizoen dus ik kon mijn Duits een beetje bijspijkeren. Ook nemen heel veel mensen hun hond mee uit winkelen. Sommige zijn aardig maar er zitten ook een boel keffertjes bij hoor. Ik deed goed mijn best. Liep zelfs af en toe zomaar langs een hond heen. Ik merk als ik mijn jas aan heb dat niemand me aandacht geeft en volgens het vrouwtje is dat juist goed.
We zijn de markt nog over geweest en ook in een winkeltje dat zo propvol spullen stond dat het moeilijk was mijn neus niet te stoten. Daar zijn we dus maar niet zo lang gebleven.
We zijn zelfs nog op een terrasje neergestreken maar ik vond de kinderkopjes nou niet echt uitnodigend om eens lekker te gaan liggen dus ik ben maar blijven staan snuffelen. Volgende keer beter!
Op de terugweg naar de bushalte stond de brug open dus hebben we daar staan wachten. Kijken naar alle zeilbootjes die langs kwamen. Ondertussen zagen we de bus vertrekken en moesten we een half uur wachten. Omdat de bushalte aan het treinstation ligt maar even bij de treinen gekeken en met de lift op en neer.

Daarna onder een bankje in de schaduw op de bus gewacht.
Dat was een avontuur op zich. Eerst een plekje zoeken terwijl het nog lekker rustig was. Omdat dit het eerste lange ritje was zijn we voor ruim zitten gegaan. Een plek voor vier personen tegenover elkaar. Eerst wilde ik niet gaan zitten en zeker niet gaan liggen. Er word me verteld dat dat veel stabieler is dat liggen maar ze vertellen me zoveel. Ik voelde na een paar bochten dat ze toch wel gelijk hadden en ben er maar bij gaan liggen.

De eerste haltes zaten we alleen maar opeens kwamen er een oma met haar kleindochter tegenover ons zitten en tot grote vreugde van mij kwamen ook twee honden de bus in. Eentje kwam schuin achter ons zitten....kon zijn neus bijna een lik geven!
De Oma vertelde haar kleinkind dat ik een hulphond werd en niet geaaid mocht worden. Fijn!!!! Dat scheelde mijn vrouwtje weer uitleg want die was druk bezig mij in toom te houden met die andere hond.
Uiteindelijk ben ik er maar bij gaan liggen. Onder vrouwtjes stoel maar wel mijn neus de goede kant op. … naar die andere hond natuurlijk!

Omdat mijn familie niet vaak met de bus reist en zeker niet zo dichtbij (ze nemen dan liever de fiets of scooter) wisten we niet waar we uit moesten stappen.
Dat was ons eerste foutje. De halte was best nog een eindje lopen.
Tweede foutje was dat we vergeten zijn uit te checken!

Ach zo leren we allebei iedere dag weer wat nieuws!