 |
Foto: Collage van Jomme zijn kadootje
, een zak hondenkoekjes.
in de vorm van hondjes en botjes.
en een beterschap label eraan.
|
Gisteren had ik geen goede dag. Ik was erg moe en behoorlijk gedesoriënteerd.
Plassen wilde ik al helemaal niet in de goot en vrouwtje is even naar de grasrand met me gelopen. Dat mag eigenlijk niet maar ik had mijn werkjas niet aan en ze had wel heel erg met me te doen.
In het gras heb ik uiteindelijk mijn blaas geleegd maar toen wist ik het even niet meer.
Naar huis?
Verder lopen?
Ik ben gewoon blijven staan en ze moest heel veel moeite doen me weer thuis te krijgen.
Ook thuis was ik af en toe de weg kwijt. Het leek wel of mijn hersenen het even niet meer deden na de operatie.
Ze hebben me een halve liter rehydration support gegeven in de hoop dat ik daar een beetje van opknappen zou. Nou, daar moet je dan wel weer nodig van plassen en daar had ik nog niet zoveel zin in.
Zo ben ik dus de nacht in gegaan. Een keer is vrouwtje eruit geweest om me te laten plassen maar dat heb ik niet gedaan.
Vandaag gaat het weer een beetje de goede kant op. Ik heb geplast in de goot vanochtend. Een hele, hele grote plas.
Vrouwtje heeft mijn superdog-jasje weer gewassen en in de droger gestopt dus ik ben weer lekker schoon.
Vanochtend kwam het vrouwtje van Bram op visite.
We zouden gaan wandelen maar dat hebben we maar even uitgesteld. Nu kwam ze op ziekenbezoek en ze nam een kadootje voor me mee.
Geen fruitmand hoor. Maar een zakje zelfgebakken hondenkoekjes. Zo lief en leuk.
Er zat een zelfgemaakt kaartje aan met een zilverkleurig botje, een stempel van een hondenpootafdruk (ik denk van Bram toen hij nog heel klein was) en koekjes in de vorm van hondjes en botjes.
Ze waren heel lekker. Wel heel onattent dat vrouwtje het andere vrouwtje er geen aanbood. Vanavond mag mijn baasje er wel eentje bij de koffie als hij terug komt uit zijn werk.
Nadat de visite weer naar huis was hebben we een kleine wandeling gemaakt.
De zon stond laag en vrouwtje kneep haar ogen een beetje dicht terwijl we twee andere mensen met hun hond passeerde. 'Die is blind', hoorde we die meneer zeggen. Nee hoor, mijn vrouwtje is blind noch doof. Ik denk dat die meneer zijn leesbril niet ophad en dat hij het woordje geleidehond in opleiding niet kon lezen.
Plassen wilde ik al helemaal niet in de goot en vrouwtje is even naar de grasrand met me gelopen. Dat mag eigenlijk niet maar ik had mijn werkjas niet aan en ze had wel heel erg met me te doen.
In het gras heb ik uiteindelijk mijn blaas geleegd maar toen wist ik het even niet meer.
Naar huis?
Verder lopen?
Ik ben gewoon blijven staan en ze moest heel veel moeite doen me weer thuis te krijgen.
Ook thuis was ik af en toe de weg kwijt. Het leek wel of mijn hersenen het even niet meer deden na de operatie.
Ze hebben me een halve liter rehydration support gegeven in de hoop dat ik daar een beetje van opknappen zou. Nou, daar moet je dan wel weer nodig van plassen en daar had ik nog niet zoveel zin in.
Zo ben ik dus de nacht in gegaan. Een keer is vrouwtje eruit geweest om me te laten plassen maar dat heb ik niet gedaan.
Vandaag gaat het weer een beetje de goede kant op. Ik heb geplast in de goot vanochtend. Een hele, hele grote plas.
Vrouwtje heeft mijn superdog-jasje weer gewassen en in de droger gestopt dus ik ben weer lekker schoon.
Vanochtend kwam het vrouwtje van Bram op visite.
We zouden gaan wandelen maar dat hebben we maar even uitgesteld. Nu kwam ze op ziekenbezoek en ze nam een kadootje voor me mee.
Geen fruitmand hoor. Maar een zakje zelfgebakken hondenkoekjes. Zo lief en leuk.
Er zat een zelfgemaakt kaartje aan met een zilverkleurig botje, een stempel van een hondenpootafdruk (ik denk van Bram toen hij nog heel klein was) en koekjes in de vorm van hondjes en botjes.
Ze waren heel lekker. Wel heel onattent dat vrouwtje het andere vrouwtje er geen aanbood. Vanavond mag mijn baasje er wel eentje bij de koffie als hij terug komt uit zijn werk.
Nadat de visite weer naar huis was hebben we een kleine wandeling gemaakt.
De zon stond laag en vrouwtje kneep haar ogen een beetje dicht terwijl we twee andere mensen met hun hond passeerde. 'Die is blind', hoorde we die meneer zeggen. Nee hoor, mijn vrouwtje is blind noch doof. Ik denk dat die meneer zijn leesbril niet ophad en dat hij het woordje geleidehond in opleiding niet kon lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten